zawlec

zawlec
dk XI, \zawlecwlokę (\zawlecwlekę), \zawlecwleczesz, \zawlecwlecz, \zawlecwlókł (\zawlecwlekł), \zawlecwlokła (\zawlecwlekła), \zawlecwlekli, \zawlecwleczony, \zawlecwlókłszy (\zawlecwlekłszy) - rzad. zawlekać ndk I, \zawlecam, \zawlecasz, \zawlecają, \zawlecaj, \zawlecał, \zawlecany
1. zwykle dk «wlokąc zaciągnąć, zaprowadzić kogoś, coś dokądś, w jakieś miejsce»

Zawlekli go nad rzekę.

Zawlec worek ziemniaków do piwnicy.

2. «przenieść mimowolnie np. bakterie, nasiona roślin ze środowiska, w którym żyją, w nowe środowisko»

Zawlec ospę do Europy.

Nasiona zawleczone przez wiatr.

zawlec się pot. «idąc wolno, z trudem, wlokąc się zajść dokądś»

Z trudem zawlókł się do domu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zawlec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zawlekać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawlec się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, zawlec sięwlokę się || wlekę się, zawlec sięwlecze się, zawlec sięwlecz się, zawlec sięwlókł się || zawlec sięwlekł się, zawlec sięwlekli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawlekać — → zawlec …   Słownik języka polskiego

  • zawlekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawlekaćam, zawlekaća, zawlekaćają, zawlekaćany {{/stl 8}}– zawlec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, zawlekaćwlokę || zawlekaćwlekę, zawlekaćwlecze, zawlekaćwlecz, zawlekaćwlókł || zawlekaćwlekł, zawlekaćwlekli,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaciągnąć — dk Va, zaciągnąćnę, zaciągnąćniesz, zaciągnąćnij, zaciągnąćnął, zaciągnąćnęła, zaciągnąćnęli, zaciągnąćnięty, zaciągnąćnąwszy zaciągać ndk I, zaciągnąćam, zaciągnąćasz, zaciągnąćają, zaciągnąćaj, zaciągnąćał, zaciągnąćany 1. «ciągnąc, wlokąc… …   Słownik języka polskiego

  • zatargać — dk I, zatargaćam, zatargaćasz, zatargaćają, zatargaćaj, zatargaćał, zatargaćany 1. pot. «gwałtownie pociągnąć, mocno szarpnąć czymś; targnąć, zatrząść» Chwycił go za ucho i zatargał. Wiatr zatargał gałęziami drzew. przen. Zatargał nim gniew. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • zataszczyć — dk VIb, zataszczyćczę, zataszczyćczysz, zataszczyćtaszcz, zataszczyćczył, zataszczyćczony pot. «z trudem zanieść, zaciągnąć coś gdzieś; zawlec» Zataszczyć walizkę do pociągu …   Słownik języka polskiego

  • za- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasowniki oznaczające osiągnięcie celu, skutku, ukończenie procesu, np.: {{/stl 7}}{{stl 8}}zagrać {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}zaśpiewać {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatargać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zatargaćam, zatargaća, zatargaćają, zatargaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wprawić coś w gwałtowny ruch; silnie, gwałtownie poruszyć, potrząsnąć czymś; także: zacząć targać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”