zbiec — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zbiegać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbiec {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}zbiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVc b, zbiegnę, zbiegnie, zbiegnij, zbiegłem, zbiegł,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbiegać się – zbiec się, zbiegnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} biegnąc, zbierać się w jednym miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przechodnie zbiegli się na miejsce wypadku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbiegnąć — → zbiec … Słownik języka polskiego
z- — (w wyrazach, których tematy rozpoczynają się na samogłoskę lub spółgłoskę dźwięczną, a także na s, sz, h, np. zbieleć, zżąć, zsuwać, zszywać, zheblować) 1. «przedrostek nadający aspekt dokonaności czasownikom niedokonanym, np. zanalizować,… … Słownik języka polskiego
zlecieć — dk VIIa, zleciećcę, zleciećcisz, zleć, zleciećciał, zleciećcieli zlatywać ndk VIIIa, zleciećtuję, zleciećtujesz, zleciećtuj, zleciećywał 1. «lecąc opuścić się, osiąść niżej; sfrunąć» Gołębie zlatywały z dachu na parapet. 2. «spaść z góry na dół,… … Słownik języka polskiego
nazlatywać się — dk VIIIa, nazlatywać siętuje się, nazlatywać sięywał się 1. «lecąc zgromadzić się w dużej liczbie; zlecieć się» Nazlatywało się ptaków. Nazlatywało się komarów, much. 2. pot. «zejść się, zbiec się w dużej liczbie» Nazlatywało się ciekawskich na… … Słownik języka polskiego
pozlatywać — dk VIIIa, pozlatywaćtuje, pozlatywaćtuj, pozlatywaćywał 1. «o wielu ptakach: zlecieć, sfrunąć (w dół)» Wróble pozlatywały z drzewa na ziemię. 2. pot. «pospadać» Szklanki pozlatywały ze stołu. Siedźcie spokojnie, bo pozlatujecie z krzeseł. 3. pot … Słownik języka polskiego
schody — blp, D. schodydów 1. «konstrukcja, będąca zwykle częścią budowli, składająca się z szeregu stopni, często z poręczami, umożliwiająca przechodzenie z jednego poziomu na inny» Betonowe, drewniane, kamienne schody. Główne, wewnętrzne, kręte, strome … Słownik języka polskiego
skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… … Słownik języka polskiego
zbiegać — I, zbiegaćam, zbiegaćasz, zbiegaćają, zbiegaćaj, zbiegaćał 1. ndk → zbiec 2. dk «objechać, obejść, przewędrować» Zbiegać całe miasto w poszukiwaniu czegoś … Słownik języka polskiego
