- zbrojnie
- «z bronią w ręku; walcząc, prowadząc wojnę»
Wystąpić zbrojnie przeciw komuś, przeciwko czemuś.
Słownik języka polskiego . 2013.
zbrojnie
Look at other dictionaries:
zbrojnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} używając siły wojskowej; walcząc, prowadząc wojnę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystąpić zbrojnie przeciwko sąsiedniemu państwu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
wydać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
wydawać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
najechać — dk, najechaćjadę, najechaćjedziesz, najechaćjedź, najechaćał, najechaćany najeżdżać ndk I, najechaćam, najechaćasz, najechaćają, najechaćaj, najechaćał, najechaćany 1. «jadąc wpaść na kogoś lub na coś; jadąc potrącić kogoś, coś, zawadzić o coś»… … Słownik języka polskiego
najeźdźca — m odm. jak ż II, DCMs. najeźdźcacy; lm M. najeźdźcacy, DB. najeźdźcaców «ten, kto dokonuje najazdu, napada zbrojnie w celach zaborczych na inne państwo; napastnik» Walczyć z najeźdźcą. Uwolnić kraj od najeźdźców. Najeźdźca niszczy kraj … Słownik języka polskiego
najść — dk, najśćjdę, najśćjdziesz, najdź, naszedł, naszła, naszli, naszedłszy nachodzić ndk VIa, najśćdzę, najśćdzisz, najśćchodź, najśćdził 1. «pojawić się niespodzianie, odwiedzić kogoś wbrew jego życzeniu» Nachodzić kogoś w biurze, w mieszkaniu.… … Słownik języka polskiego
natrzeć — dk XI, natrzećtrę, natrzećtrzesz, natrzećtrzyj, natrzećtarł, natrzećtarty, natrzećtarłszy nacierać ndk I, natrzećam, natrzećasz, natrzećają, natrzećaj, natrzećał, natrzećany 1. «trąc pomasować; trąc posmarować, pomazać kogoś, coś czymś» Natrzeć… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
