zgrzyt

zgrzyt
m IV, D. -u, Ms. \zgrzytycie; lm M. -y
«odgłos powstający przy tarciu o siebie twardych przedmiotów (np. metalu o metal lub drewno, szkło, zębów o zęby)»

Przenikliwy, ostry zgrzyt.

Zgrzyt łańcuchów.

Zgrzyt klucza w zamku.

Zgrzyt piły.

Zgrzyt hamulców.

Krata opadła ze zgrzytem.

Mistrz coraz takty nagli i tony natęża, a wtem puścił fałszywy akord jak syk węża, jak zgrzyt żelaza po szkle. (Mickiewicz)

przen. «rozdźwięk, sprzeczka, starcie; przykre wrażenie»

Różnica zdań doprowadziła do zgrzytów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zgrzyt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zgrzytycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dźwięk, powstający w wyniku tarcia o siebie twardych przedmiotów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgrzyt zębami. Zgrzyt piły. Zgrzyt… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zgrzytać — ndk I, zgrzytaćam, zgrzytaćasz, zgrzytaćają, zgrzytaćaj, zgrzytaćał zgrzytnąć dk Va, zgrzytaćnę, zgrzytaćniesz, zgrzytaćnij, zgrzytaćnął, zgrzytaćnęła, zgrzytaćnęli, zgrzytaćnąwszy 1. «wydawać, wywoływać, powodować zgrzyt» Żwir zgrzytał pod… …   Słownik języka polskiego

  • скрежет — род. п. а, скреготать, скрежетать, укр. скреготати, скрегочу, скрегiт, род. п. оту скрежет , блр. скреготаць, скрыгаць скрежетать , др. русск скрежьтати, скрегътати, скрьгътати, русск. цслав. скръгътати, ст. слав. скрьжьтъ βρυγμός (Зогр., Мар.),… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Judith Herzberg — Judith Frieda Lina Herzberg, née à Amsterdam le 4 novembre 1934, est une poétesse, dramaturge, scénariste et essayiste néerlandaise. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvre 2.1 Poésie 2.2 Théâtre …   Wikipédia en Français

  • noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

  • chrobot — m IV, D. u, Ms. chrobotocie; lm M. y «odgłos wywołany przesuwaniem (się) czegoś ciężkiego, twardego (zwłaszcza: metalowego), darciem, gryzieniem itp.; chrzęst, trzask, zgrzyt» Chrobot piły, łańcucha. Chrobot czołgu. Chrobot myszy w spiżarni.… …   Słownik języka polskiego

  • chrzęst — m IV, D. u, Ms. chrzęstęście; lm M. y «odgłos kruszenia się, łamania się czegoś, tarcia o coś; trzask, szczęk, zgrzyt; chrobotanie» Chrzęst piasku, słomy, igliwia. Chrzęst czołgu, zbroi, piły. Chrzęst ścinanego zboża. Chrzęst klucza w zamku …   Słownik języka polskiego

  • dźwięk — m III, D. u, N. dźwiękkiem; lm M. i 1. «wszelkie wrażenie słuchowe będące reakcją na bodziec zewnętrzny; brzmienie czegokolwiek; głos, szmer, hałas, zgrzyt, stuk» Dźwięki mazurka, walca. Dźwięk dzwonka, fletu, cymbałów. Maszerować przy dźwiękach… …   Słownik języka polskiego

  • przeraźliwy — przeraźliwywszy 1. «taki, który przeraża, budzi strach, lęk, grozę; przeszywający» Przeraźliwy huk, krzyk, zgrzyt. Przeraźliwy gwizd syreny. Przeraźliwe wycie psów. Przeraźliwy widok. 2. «występujący w dużym natężeniu, intensywny; okropny,… …   Słownik języka polskiego

  • tępy — tępypi 1. «mający nieostrą, nie wyostrzoną krawędź, część służącą do cięcia; źle tnący, słabo kłujący; nieostry, nie naostrzony» Tępe nożyczki, narzędzia. Tępy nóż. ◊ Tępy cios, tępe uderzenie «cios, uderzenie zadane czymś nieostrym, nie tnącym»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”