zlepiać się – zlepić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać zlepieniu; lepiąc się, łączyć się ze sobą, przywierać do siebie; sklejać się, spajać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kartki się zlepiły. Zlepiły się ciastka. Włosy zlepiały się w strąki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozlepiać — dk I, pozlepiaćam, pozlepiaćasz, pozlepiaćają, pozlepiaćaj, pozlepiaćał, pozlepiaćany «zlepić wiele rzeczy lub zlepić coś w wielu miejscach» Pozlepiać rozbite figurki. Pozlepiać podartą stronicę książki. pozlepiać się «o wielu rzeczach: zlepić… … Słownik języka polskiego
zlepiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zlepiaćam, zlepiaća, zlepiaćają, zlepiaćany {{/stl 8}}– zlepić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zlepiaćpię, zlepiaćpi, zlepiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} lepiąc, łączyć, spajać ze sobą jakieś elementy; sklejać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
polepić — dk VIa, polepićpię, polepićpisz, polepićlep, polepićpił, polepićpiony «zlepić coś razem, zalepić kolejno; posklejać, pozlepiać» Polepił pudełka. Szyby polepione papierem. polepić się «o większej ilości czegoś: ulec zlepieniu; posklejać się,… … Słownik języka polskiego
pozbijać — dk I, pozbijaćam, pozbijaćasz, pozbijaćają, pozbijaćaj, pozbijaćał, pozbijaćany 1. «zbijając, łącząc elementy, zrobić wiele czegoś, rzadziej coś z wielu elementów» Pozbijać skrzynie, stoły z desek. Tratwa pozbijana z belek. 2. «postrącać,… … Słownik języka polskiego
skawalić — dk VIa, skawalićlę, skawalićlisz, skawal, skawalićlił, skawalićlony skawalać ndk I, skawalićam, skawalićasz, skawalićają, skawalićaj, skawalićał, skawalićany «spowodować zbicie, zlepienie się czegoś w kawały, bryły» Kakao skawalone pod wpływem… … Słownik języka polskiego
skleić — dk VIa, skleję, skleisz, sklej, skleił, sklejony sklejać ndk I, skleićam, skleićasz, skleićają, skleićaj, skleićał, skleićany «spoić, połączyć coś za pomocą kleju» Skleić rozdartą kartkę. Sklejać deski klejem stolarskim. Skleić stłuczony talerz.… … Słownik języka polskiego
zeskorupieć — dk III, zeskorupiećeję, zeskorupiećejesz, zeskorupiećej, zeskorupiećpiał, zeskorupiećeli, zeskorupiećpiały, zeskorupiećpiali «stwardnieć, zlepić się w skorupę» Zeskorupiała ziemia. przen. «o ludziach: zamknąć się w sobie; stać się twardym,… … Słownik języka polskiego
