znieważyć

znieważyć
dk VIb, \znieważyćżę, \znieważyćżysz, \znieważyćważ, \znieważyćżył, \znieważyćżony - znieważać ndk I, \znieważyćam, \znieważyćasz, \znieważyćają, \znieważyćaj, \znieważyćał, \znieważyćany
«ubliżyć komuś, zachować się względem kogoś w sposób obraźliwy; zelżyć kogoś»

Znieważyć gościa, urzędnika.

Znieważyć kogoś publicznie.

∆ Znieważyć kogoś czynnie «spoliczkować kogoś»
znieważyć się - znieważać się zwykle ndk «znieważać jeden drugiego»

Znieważali się przy każdej okazji.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • znieważyć — kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy …   Słownik frazeologiczny

  • znieważać się – znieważyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} znieważać nawzajem jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwnicy znieważali się w trakcie dyskusji. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • znieważać — → znieważyć …   Słownik języka polskiego

  • czynnie — Znieważyć kogoś czynnie zob. znieważyć …   Słownik frazeologiczny

  • znieważać — Znieważyć kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy …   Słownik frazeologiczny

  • czynnie — czynnieej 1. «biorąc w czymś udział, działając osobiście» Czynnie współpracować z jakąś organizacją. Czynnie występować przeciw niesprawiedliwości. ◊ Znieważyć czynnie «znieważyć uderzeniem w twarz» 2. «aktywnie, energicznie, żywo, gorliwie»… …   Słownik języka polskiego

  • obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… …   Słownik języka polskiego

  • oplwać — dk I, oplwaćam, oplwaćasz, oplwaćają, oplwaćaj, oplwaćał, oplwaćany daw. dziś książk. → opluć przen. «znieważyć, zbezcześcić; obrzucić obelgami» …   Słownik języka polskiego

  • podeptać — dk IX, podeptaćpczę (podeptaćpcę), podeptaćpczesz (podeptaćpcesz), podeptaćdepcz, podeptaćał, podeptaćany «pognieść, zniszczyć, zabrudzić coś depcząc nogami; zdeptać, stratować» Podeptać trawnik, klomb. Podeptać zapastowaną podłogę. Podeptać… …   Słownik języka polskiego

  • spoliczkować — dk IV, spoliczkowaćkuję, spoliczkowaćkujesz, spoliczkowaćkuj, spoliczkowaćował, spoliczkowaćowany «uderzyć w twarz, w policzek, wymierzyć policzek, znieważyć policzkowaniem» Zwymyślał go i spoliczkował …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”