zrazić

zrazić
dk VIa, zrażę, \zrazićzisz, zraź, \zrazićził, zrażony - zrażać ndk I, \zrazićam, \zrazićasz, \zrazićają, \zrazićaj, \zrazićał, \zrazićany
«zniechęcić kogoś czymś, spowodować czyjąś niechęć, odrazę do siebie, do kogoś, do czegoś»

Zrazić kogoś opryskliwością.

Pretensjami zraził do siebie wszystkich.

Nieuprzejmością zrażał sobie otoczenie.

Ciągłe kontuzje zraziły go do uprawiania sportu.

zrazić się - zrażać się «zniechęcić się; stracić sympatię, skłonność do kogoś, czegoś»

Nie zrażać się niepowodzeniem, trudnościami.

Zraziwszy się raz do kogoś, unikał go.

Zrazić się do dalekich podróży.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zrażać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zrażać się – zrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić chęć, ochotę do czegoś; tracić życzliwe uczucia wobec kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrażał się łatwo. Zraził się do swojego nauczyciela. Zraził się do pracy zespołowej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zrażać — → zrazić …   Słownik języka polskiego

  • pozrażać — dk I, pozrażaćam, pozrażaćasz, pozrażaćają, pozrażaćaj, pozrażaćał, pozrażaćany «zrazić wiele osób, kolejno, jedną po drugiej» Pozrażał do siebie wielu swoich przyjaciół. pozrażać się «o wielu: zrazić się» Pozrażali się do jego pomysłów …   Słownik języka polskiego

  • зразы — Заимств. в середине XIX в. из польск. яз., где zrazy «битки» мн. ч. от zraz «кусок», производного от zrazić «отрезать» …   Этимологический словарь русского языка

  • obrzydzić — dk VIa, obrzydzićdzę, obrzydzićdzisz, obrzydź, obrzydzićdził, obrzydzićdzony obrzydzać ndk I, obrzydzićam, obrzydzićasz, obrzydzićają, obrzydzićaj, obrzydzićał, obrzydzićany «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę do kogoś lub do czegoś; zrazić,… …   Słownik języka polskiego

  • odstręczyć — dk VIb, odstręczyćczę, odstręczyćczysz, odstręczyćstręcz, odstręczyćczył, odstręczyćczony odstręczać ndk I, odstręczyćam, odstręczyćasz, odstręczyćają, odstręczyćaj, odstręczyćał, odstręczyćany «podziałać odpychająco; odstraszyć, zniechęcić,… …   Słownik języka polskiego

  • poodpychać — dk I, poodpychaćam, poodpychaćasz, poodpychaćają, poodpychaćaj, poodpychaćał, poodpychaćany 1. «odepchnąć kolejno wielu ludzi, wiele rzeczy itp.» Poodpychał wszystkich w kolejce. 2. «spowodować niechęć wielu osób; zrazić czymś wiele osób,… …   Słownik języka polskiego

  • zmierzić — [wym. zmier zić] dk VIa, zmierzićrżę, zmierzićzisz, zmierzićzmierź, zmierzićził, zmierzićrżony «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę, obrzydzenie, niechęć; odstręczyć, zrazić» Zmierziła go przykra woń. Zmierziło mnie życie. Zmierził sobie życie w… …   Słownik języka polskiego

  • ЗРАЗЫ. — Из польск. яз., вероятно, в XIX в. В польском слово zrazy «битки» по происхождению является мн. ч. слова zraz (ср. zrez) «кусок», производного от zrazic «сшибить, свалить, отрезать» …   Этимологический словарь Ситникова

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”