- zuchwałość
- ż V, DCMs. \zuchwałośćści, blm«bycie zuchwałym, bezczelnym; zuchwalstwo»
Zuchwałość dziecka wobec matki.
Skarcić kogoś za zuchwałość.
Słownik języka polskiego . 2013.
zuchwałość
Look at other dictionaries:
zuchwałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. zuchwałośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co zuchwalstwo II: Zuchwałość dzieci dała się nauczycielce we znaki. Zuchwałość odpowiedzi, czynu. Zuchwałość kradzieży. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fantazja — 1. Kawalerska, ułańska fantazja «wielka pewność siebie, odwaga, zuchwałość»: (...) sprawia wrażenie arystokraty, i to arystokraty w starym, dobrym stylu. Wykwintnego w gustach, nienagannego w manierach, konserwatywnego w sądach i nieposkromionego … Słownik frazeologiczny
bezprzykładny — «nie dający się z niczym porównać; wyjątkowy, niezwykły, niezrównany» Bezprzykładna odwaga, zuchwałość … Słownik języka polskiego
chojractwo — n III, Ms. chojractwowie, blm pot. «zuchwałość, buńczuczność» … Słownik języka polskiego
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
hardość — ż V, DCMs. hardośćści, blm «wyniosłość, buta, duma, pycha; zuchwałość» … Słownik języka polskiego
rozwydrzenie — n I 1. rzecz. od rozwydrzyć. 2. pot. «nadmierna zuchwałość, samowola, niesforność, rozpasanie» Wybryki świadczące o rozwydrzeniu chuliganów. Poskromić czyjeś rozwydrzenie. rozwydrzenie się rzecz. od rozwydrzyć się … Słownik języka polskiego
rozzuchwalenie — n I 1. rzecz. od rozzuchwalić. 2. «nadmierna zuchwałość, samowola» Pobłażliwość wychowawcy powodowała coraz większe rozzuchwalenie uczniów. rozzuchwalenie się rzecz. od rozzuchwalić się … Słownik języka polskiego
tupet — m IV, D. u, Ms. tupetecie 1. blm «zbytnia pewność siebie, śmiałość granicząca z bezczelnością; zuchwałość» Mieć nie lada tupet. Komuś nie zbywa na tupecie. Z tupetem odpowiadał na pytania. 2. lm M. y teatr. «półperuka nakrywająca wierzch głowy… … Słownik języka polskiego
wieża — ż II, DCMs. wieżaży; lm D. wież 1. «wysoka budowla o niewielkiej w stosunku do wysokości podstawie, zwykle okrągłej lub kwadratowej, wolno stojąca lub stanowiąca część innej budowli; wysoka konstrukcja stalowa lub drewniana o różnym zastosowaniu» … Słownik języka polskiego
