Zwały śniegu, lodu, żwiru, gruzów.
Zwały chmur.
Słownik języka polskiego . 2013.
zwał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zwale {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wielka ilość czegoś zgromadzonego, usypanego w jednym miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwały śniegu, błota, odpadków, trupów. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwać — ndk IX, zwę, zwiesz (rzad. zowię, zowiesz), zwij, zwał, zwany «określać jakąś nazwą, jakimś mianem, imieniem; dawać komuś, czemuś jakąś nazwę, nazywać» Zwano ich bohaterami. Dzieci zwały go wujkiem. W domu zwą ją Dzidzią. Pokój zwany salonem. ∆… … Słownik języka polskiego
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
hałda — ż IV, CMs. hałdałdzie; lm D. hałd «wysypisko skały płonnej lub odpadów przemysłowych usuwanych z kopalni, huty lub innego zakładu przemysłowego; rzadziej: zsypisko na wolnym powietrzu kopaliny użytecznej sypanej luźno; zwał» Dymiąca hałda. Hałda… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
zwałować — I dk IV, zwałowaćłuję, zwałowaćłujesz, zwałowaćłuj, zwałowaćował, zwałowaćowany «ugnieść i wyrównać wałem glebę, nawierzchnię drogi, boiska, kortu itp.» Zwałować grunt, rolę, pole, szosę. II ndk IV, zwałowaćłuję, zwałowaćłujesz, zwałowaćłuj,… … Słownik języka polskiego
zwałowarka — ż III, CMs. zwałowarkarce; lm D. zwałowarkarek techn. «wielka maszyna będąca zespołem urządzeń do usypywania zwałów, do transportowania materiałów (np. ziemi, urobku w kopalni) na zwał» … Słownik języka polskiego
góra — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. górze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} duże, wysokie wzniesienie terenu powstałe w wyniku procesów zachodzących w skorupie ziemskiej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zalesiona, kamienista … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gruzy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. gruzyzów {{/stl 8}}{{stl 7}} pozostałości zniszczonych budowli (kawałki murów, również szkła, wyposażenia, mebli itp.), tworzące usypisko, zwał w miejscu, gdzie stała owa budowla przed zniszczeniem; rumowisko … Langenscheidt Polski wyjaśnień
