- zwieńczenie
- n I1. rzecz. od zwieńczyć.2. archit. «element architektoniczny, często ozdobny, stanowiący zakończenie (najwyższą część) jakiejś budowli, kolumny, ołtarza itp.»
Słownik języka polskiego . 2013.
zwieńczenie
Look at other dictionaries:
zwieńczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zwieńczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zwieńczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zwieńczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} element architektoniczny,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fasadowy — przym. od fasada Fasadowy front budynku. Fasadowy szczyt. Fasadowe zwieńczenie, wejście. przen. «pozornie efektowny; efekciarski» Fasadowe przemówienie, działanie … Słownik języka polskiego
fronton — m IV, D. u, Ms. frontonnie; lm M. y 1. «frontowa ściana budynku; fasada» Fronton kościoła. 2. archit. «trójkątne zwieńczenie fasady lub ryzalitu budynku, także portalu lub okna, czasem ozdobione rzeźbą lub płaskorzeźbą; przyczółek, szczyt» ‹wł.,… … Słownik języka polskiego
glorieta — ż IV, CMs. glorietaecie; lm D. glorietaet 1. «ozdobna nadbudówka w formie lekkiego, otwartego pawiloniku kolumnowego lub arkadowego, stanowiąca zwieńczenie wieży lub najwyższej kondygnacji budynku» 2. archit. «mała budowla ogrodowa w kształcie… … Słownik języka polskiego
hełm — m IV, D. u, Ms. hełmmie; lm M. y 1. «ochronne nakrycie głowy (dawniej też twarzy), zwykle z metalu, twardej skóry, tworzywa sztucznego, używane przez żołnierzy, strażaków, górników itp.» Hełm bojowy, lotniczy, górniczy, wojskowy, żołnierski. Hełm … Słownik języka polskiego
iglica — ż II, DCMs. iglicacy; lm D. iglicaic 1. «narzędzie zbliżone kształtem i funkcją do igły, najczęściej drewniane lub metalowe, służące do ręcznego dziania siatki, sieci rybackich itp.; igła sieciarska, kleszczka» 2. «część mechanizmu zamkowego… … Słownik języka polskiego
oczep — m IV, D. u, Ms. oczeppie; lm M. y bud. «pozioma belka stanowiąca zwieńczenie słupów ściany szkieletowej i podporę stropu» Oczep żelbetowy … Słownik języka polskiego
przyczółek — m III, D. przyczółekłka a. przyczółekłku, N. przyczółekłkiem; lm M. przyczółekłki 1. archit. «w architekturze klasycznej lub opierającej się na wzorach klasycznych: szczyt, najczęściej trójkątny, stanowiący zwieńczenie fasady budynku, otworów… … Słownik języka polskiego
szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść … Słownik języka polskiego
fronton — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. frontonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}przednia ściana budynku; fasada {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}archit. {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
