Zwrotka czterowierszowa, pięciowierszowa.
Zwrotki piosenki, poematu.
Słownik języka polskiego . 2013.
zwrotka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. zwrotkatce; lm D. zwrotkatek {{/stl 8}}{{stl 7}} zespół wersów swoiście zorganizowany w utworze wierszowanym, wyodrębniony graficznie, o określonym rozkładzie rymów; strofa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiersz składa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
metaboliczny — 1. biol. chem. «dotyczący metabolizmu procesów przemiany materii» 2. lit. «dotyczący metaboli, związany z metabolą» ∆ Zwrotka metaboliczna «zwrotka zbudowana z wierszy o różnym rytmie i o rymach przeważnie przeplatanych» … Słownik języka polskiego
saficki — ∆ lit. Strofa, zwrotka saficka «strofa, zwrotka składająca się z trzech wierszy jedenastozgłoskowych i czwartego pięciozgłoskowego; występuje w poezji klasycznej i w poezji polskiej XVI w.» ‹od imienia gr.› … Słownik języka polskiego
sześciowierszowy — «składający się z sześciu wierszy (pisma, druku), liczący sześć linijek tekstu» Sześciowierszowa dedykacja, wzmianka (w gazecie), wstawka (do tekstu). Sześciowierszowy cytat, napis. ∆ Strofa, zwrotka sześciowierszowa «strofa, zwrotka składająca… … Słownik języka polskiego
czterowiersz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «zwrotka o czterech wierszach; utwór poetycki złożony z czterech wierszy» Dowcipny, satyryczny czterowiersz. Zbiór czterowierszy. Pisywać czterowiersze … Słownik języka polskiego
dystych — m III, D. u; lm M. y lit. «utwór lub zwrotka złożona z dwu wersów, połączonych zwykle rymem parzystym; dwuwiersz» Poemat pisany dystychami. ∆ Dystych elegijny «dwuwiersz złożony z heksametru i pentametru, używany zwykle w elegiach klasycznych»… … Słownik języka polskiego
kuplet — m IV, D. u, Ms. kupletecie; lm M. y 1. «zwrotka dowcipnej, satyrycznej piosenki o aktualnej treści, zakończona zwykle refrenem» Kuplety z operetki. 2. muz. «odcinek ronda oddzielający dwa sąsiadujące ze sobą wystąpienia tematu» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ośmiowierszowy — przym. od ośmiowiersz Zwrotka ośmiowierszowa … Słownik języka polskiego
refrenowy — przym. od refren Motyw refrenowy. Zwrotka refrenowa … Słownik języka polskiego
strofa — ż IV, CMs. strofafie; lm D. strof 1. lit. «powtarzający się w utworze poetyckim kilkuwierszowy układ rytmiczny o określonym rozkładzie rymów; zwrotka» 2. lit. «w staropolskiej tragedii: pierwsza część pieśni chóru; w greckiej liryce chóralnej:… … Słownik języka polskiego
