zwrot

m IV, D. -u, Ms. \zwrotocie; lm M. -y

1. «zmiana kierunku ruchu; zwrócenie się, obrót, skręt»

Szybki, nagły, powolny zwrot.

Zwrot do tyłu, ku tyłowi, w bok.

Wykonać zwrot samolotem, samochodem, koniem.

Zrobić zwrot całym ciałem.

Zwrot na nartach, na łyżwach.

∆ W tył zwrot! W lewo, w prawo zwrot! «komendy nakazujące obrót, odwrócenie się w tył, w lewo, w prawo»

przen.

a) «zainteresowanie, zajęcie się czymś, zwrócenie się ku czemuś»

Zwrot ku humanistyce ku naukom przyrodniczym.

Zwrot do epiki.

b) «zmiana, odmiana, nowy kierunek»

Decydujący, wyraźny zwrot w czymś.

Zwrot w poglądach na coś, w badaniach.

Zwrot w polityce, w stosunkach międzynarodowych.

Zachodzi, następuje zwrot w czymś.

2. zwykle blm «oddanie, zwrócenie czegoś; spłata»

Zwrot długu, pożyczki.

Zwrot wypożyczonych książek, nart.

Upominać się u kogoś o zwrot czegoś.

Żądać, domagać się zwrotu czegoś.

∆ pot. Za zwrotem kosztów (np. odebrać przesyłkę).

3. zwykle w lm, środ. «to, co zwrócono, oddano, czego nie przyjęto, nie sprzedano itp.»

Odesłać zwroty do zakładu produkcyjnego.

Kupić coś ze zwrotów.

4. «wyrażenie, konstrukcja wyrazowa często używane, stanowiące pewną całość treściową; w językoznawstwie: związek wyrazowy, w którym członem podstawowym jest czasownik»

Banalny, grzecznościowy, żartobliwy zwrot.

Oklepany, utarty zwrot.

Zwrot potoczny, przenośny, środowiskowy.

Zwrot idiomatyczny, krasomówczy.

Używać utartych zwrotów.