Żałosne spojrzenie.
Żałosny płacz.
Żałosny wyraz oczu.
Wydawać żałosne jęki.
Być, znajdować się w żałosnej sytuacji.
Żałosne zgliszcza, ruiny domu.
Ktoś, coś przedstawia żałosny widok.
Żałosny poziom aktorstwa, książki.
Słownik języka polskiego . 2013.
żałosny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, żałosnyośni, żałosnyośniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przepełniony żalem, żałością; wyrażający żal; bardzo smutny, tęskny : {{/stl 7}}{{stl 10}}żałosny jęk, płacz, śpiew.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jęk — m III, D. u, N. jękkiem; lm M. i 1. «głos żałosny wydawany pod wpływem bólu, cierpienia» Bolesny, cichy, rozdzierający, rozpaczliwy, żałosny jęk. Jęki konających, rannych. Jęk rozpaczy. Tłumić, wydawać jęki. Paść z jękiem. Jęk wyrywa się komuś z… … Słownik języka polskiego
Юрковский — (Иван Jurkowski) польский поэт, живший в первой половине XVII в. Биография его неизвестна. Его Tragedya о polskim Scilurusie первое драматическое польское произведение; оно изображает недостатки современных ему нравов. Кроме того, Ю. напечатал:… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… … Słownik frazeologiczny
bolesny — bolesnyeśniejszy 1. «sprawiający ból; bolący» Bolesna kolka, rana. Bolesne miejsce. ∆ med. Dusznica bolesna «choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca, której głównym objawem są napadowe bóle serca,… … Słownik języka polskiego
jeremiada — ż IV, CMs. jeremiadaadzie; lm D. jeremiadaad książk. «skarga, lament, biadanie, narzekanie; utwór literacki lub mowa utrzymana w tonie biblijnych proroctw Jeremiasza; śpiew żałosny» Wygłaszać, zawodzić jeremiady … Słownik języka polskiego
jękliwy — «brzmiący jak jęk, podobny do jęku; płaczliwy, żałosny» Jękliwy głos. Jękliwa pieśń. Jękliwe zawodzenie … Słownik języka polskiego
koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… … Słownik języka polskiego
lamentacyjny — «płaczliwy, żałosny, skarżący się, wyrzekający» Lamentacyjny ton … Słownik języka polskiego
marny — marnyni, marnyniejszy 1. «nie mający wymaganej, istotnej wartości, mało wart; lichy, nędzny» Marna gospodarka, gospodyni. Marna pensja, płaca. Marne sto, dwieście itp. złotych. Marny grosz. Marny los. Marne życie, zdrowie, jedzenie. Marny… … Słownik języka polskiego
