- żarliwość
- ż V, DCMs. \żarliwośćści, blmrzecz. od żarliwya) w zn. 1:
Żarliwość w pracy, w zdobywaniu wiedzy.
b) w zn. 2:Żarliwość spojrzenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
Żarliwość w pracy, w zdobywaniu wiedzy.
Żarliwość spojrzenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
żarliwość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. żarliwośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. żarliwy: żarliwość religijna, patriotyczna. Uczyć się, modlić się, pracować, przemawiać z żarliwością. Żarliwość uczuć, spojrzeń, skruchy. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ferwor — m IV, D. u, Ms. ferwororze, blm «uniesienie, zapał, żarliwość» Poetycki ferwor. Ferwor gry. Wpaść w ferwor. Mówić z ferworem. Gestykulować w ferworze. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
płomienny — płomiennynni 1. «płonący, palący się płomieniem» ∆ hutn. Piec płomienny «piec hutniczy, w którym metal styka się z płomieniem powstającym przy spalaniu paliwa, a wymiana ciepła następuje głównie przez promieniowanie części pieca oraz gorących… … Słownik języka polskiego
płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… … Słownik języka polskiego
rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… … Słownik języka polskiego
żar — m IV, D. u, Ms. żarze, blm 1. «rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadziej: jakaś substancja rozpalona do czerwoności» Rozgarnąć żar w piecu. Utrzymywać żar w palenisku. 2. «wysoka temperatura powietrza; gorąco, upał» Nieznośny,… … Słownik języka polskiego
żarliwiec — m II, DB. żarliwiecwca, W. żarliwiecwcze; lm M. żarliwiecwcy, DB. żarliwiecwców «człowiek bardzo żarliwy, wykazujący w czymś wielką lub zbytnią żarliwość» … Słownik języka polskiego
charyzmat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. charyzmatacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczególna łaska, dar nadprzyrodzony otrzymany od Boga (np. wyjątkowa żarliwość religijna), wyróżniający wybraną osobę :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fanatyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, fanatycznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} przepełniony fanatyzmem; żarliwy, zagorzały : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fanatyczny wyznawca, zwolennik czegoś. Fanatyczny wielbiciel, obrońca, kibic. Fanatyczne uwielbienie. Fanatyczna… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ferwor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. ferwororze, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uniesienie, przejęcie, zapał, żarliwość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robić coś w ferworze. Wpaść w ferwor. W ferworze walki. Szczebiotać, opowiadać z ferworem. <łac.>… … Langenscheidt Polski wyjaśnień