chwiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIb, chwieję, chwieje, chwiał, chwiali || reg. chwieli {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać na boki czymś mającym jeden koniec nieruchomy (zwykle tkwiącym pionowo w jakimś podłożu); kiwać, odchylać na boki, kołysać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwiać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się na boki, będąc przytwierdzonym do czegoś, trzymając się podstawy; kiwać się, odchylać się, kołysać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ściana się chwieje, za chwilę może runąć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwiać się na nogach — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć zawroty głowy, niepewnie stawiać kroki z powodu zasłabnięcia lub osłabienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwiać się na nogach ze zmęczenia, z wycieńczenia. Chwiał się na nogach,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwiać się — w posadach zob. posada. Komuś chwieje się grunt pod nogami zob. grunt 3 … Słownik frazeologiczny
posada — Chwiać się, drżeć, dygotać, trząść się, zachwiać się, zadrżeć, zadygotać, zatrząść się w posadach a) «o budynkach, ziemi itp.: być gwałtownie, silnie wstrząsanym»: Od dołu budynku rozlega się kilka potężnych wybuchów. Mury drżą w posadach. CKM… … Słownik frazeologiczny
bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie … Słownik języka polskiego
chybotać — ndk IX, chybotaćoczę (chybotaćocę), chybotaćoczesz (chybotaćocesz), chybotaćocz, chybotaćał, chybotaćany, a. I, chybotaćam, chybotaćasz, chybotaćają, chybotaćaj 1. «poruszać czymś w różne strony; chwiać, kołysać» Fale chyboczą łodzią. Wicher… … Słownik języka polskiego
kolebać — ndk IX, kolebaćbię, kolebaćbiesz, kolebaćeb, kolebaćał, kolebaćany reg. a. poet. «chwiać, huśtać, bujać; kołysać» Kolebać dziecko na rękach. Wiatr kolebał gałęziami drzew. kolebać się «chwiać się, kołysać się; ulegać kolebaniu, kołysaniu» Gęsi… … Słownik języka polskiego
kołysać — ndk IX, kołysaćyszę, kołysaćyszesz, kołysaćysz, kołysaćał, kołysaćany «wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, poruszać czymś ruchem jednostajnym wahadłowym, powtarzającym się, wykonywać czymś taki ruch; huśtać, bujać, chwiać, kiwać» Kołysać… … Słownik języka polskiego
miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… … Słownik języka polskiego
