corocznie
Look at other dictionaries:
corocznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} co rok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Absolwenci corocznie opuszczający szkołę. Corocznie zwoływane walne zgromadzenie członków. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Mira Kuś — Mira Kuś, (born in Gorlice, Poland), is a contemporary Polish poet. She lives in Kraków and is a journalist and member of the Polish Writers Association. Works She graduated in Physics at Jagiellonian University and she often writes science… … Wikipedia
stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać … Słownik frazeologiczny
efor — m IV, DB. a, Ms. efororze; lm M. owie, DB. ów hist. «w starożytnej Sparcie: każdy z pięciu urzędników wybieranych corocznie przez zgromadzenie ludowe do sprawowania najwyższej władzy administracyjnej i sądowej oraz kierowania polityką… … Słownik języka polskiego
plonować — ndk IV, plonowaćnuje, plonowaćował «wydawać plon, obradzać, owocować» Ziemia obficie plonowała. Czereśnie plonują corocznie … Słownik języka polskiego
poroże — n I; lm D. porożeży łow. «duże, parzyste, rozgałęzione rogi u samców z rodziny jeleniowatych, corocznie przez nie zrzucane i odrastające na nowo, grubsze i z większą liczbą rozgałęzień» Poroże łosia, sarny, daniela … Słownik języka polskiego
rok — m III, D. u, N. rokkiem; lm → lato 1. «jednostka rachuby czasu równa okresowi obiegu Ziemi wokół Słońca (ponad 365 dni), liczona według naszego kalendarza od 1 stycznia» Rok bieżący, miniony, zeszły, przyszły. Raz do roku. Raz na rok. Przed… … Słownik języka polskiego
rokrocznie — «każdego roku, co rok; corocznie» Rokrocznie jeździła nad morze. Rokrocznie przechodził z klasy do klasy … Słownik języka polskiego
urlop — m IV, D. u, Ms. urloppie; lm M. y «ustawowo zagwarantowana płatna lub niepłatna przerwa w wykonywaniu pracy, w wymiarze oraz w okolicznościach przewidzianych prawem; czas, w ciągu którego trwa ta przerwa» Dwutygodniowy, miesięczny, roczny,… … Słownik języka polskiego
zrzucić — dk VIa, zrzucićcę, zrzucićcisz, zrzuć, zrzucićcił, zrzucićcony zrzucać ndk I, zrzucićam, zrzucićasz, zrzucićają, zrzucićaj, zrzucićał, zrzucićany 1. «spychając usunąć, strącić coś skądś; gwałtownym ruchem zepchnąć, spuścić coś z góry na dół;… … Słownik języka polskiego
