- czcić
- ndk VIa, czczę, czcisz, czcij, czcił, czczony1. «oddawać cześć, wyznawać, wielbić, otaczać wielkim szacunkiem»
Czcić pamięć zmarłych.
2. «obchodzić jako święto; świętować»Czcić rocznicę wyzwolenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
czcić
Look at other dictionaries:
czcić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czczę, czci, czcij, czczony {{/stl 8}}– uczcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okazywać komuś szczególny szacunek, cześć, przywiązanie; wyrażać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
święcić — ndk VIa, święcićcę, święcićcisz, święć, święcićcił, święcićcony 1. «obchodzić jako święto; czcić jakiś dzień uroczysty; świętować» Święcić jubileusz. Święcić rocznicę zwycięstwa. Święcić dzień czyichś urodzin. ◊ Święcić czyjąś pamięć «czcić… … Słownik języka polskiego
ubóstwiać — ndk I, ubóstwiaćam, ubóstwiaćasz, ubóstwiaćają, ubóstwiaćaj, ubóstwiaćał, ubóstwiaćany ubóstwić dk VIa, ubóstwiaćwię, ubóstwiaćwisz, ubóstwiaćwij, ubóstwiaćwił, ubóstwiaćwiony 1. tylko ndk «czcić, wielbić, uwielbiać, zachwycać się» Ubóstwiać… … Słownik języka polskiego
чтить — чту, почтить, укр. чтити, ччу, словен. častiti – то же, др. чеш. čstiti, чеш. ctiti, слвц. сtit᾽, польск. czcic, н. луж. poccis, ро сеscis почтить . Форма чтить получена из *чьстити от чьсть (см. честь), причем ч – результат вторичного влияния… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Clan of Ostoja — The Clan of Ostoja was a powerful group of Knights and Lords in late medieval Europe. The clan encompassed several families in the Polish Lithuanian Commonwealth, Upper Hungary (Slovakia), Hungary, Transylvania, Belorus, Ukraine and Prussia. The… … Wikipedia
bałwochwalczo — «w sposób bezkrytyczny» Kochać, czcić kogoś bałwochwalczo. Być przywiązanym do kogoś bałwochwalczo … Słownik języka polskiego
bogini — ż I, DCMs. boginini; lm D. boginiiń «w religiach politeistycznych: istota rodzaju żeńskiego (lub jej wyobrażenie) będąca przedmiotem kultu» Składać ofiary bogini. Czcić kogoś jak boginię. przen. «czarująca, piękna, uwielbiana kobieta» Mieć swoją… … Słownik języka polskiego
chwalić — ndk VIa, chwalićlę, chwalićlisz, chwal, chwalićlił, chwalićlony 1. «mówić o kimś, o czymś z uznaniem, aprobatą; oceniać dodatnio» Chwalić dziecko za pilność. Chwalić żonę przed mężem. Chwalić czyjąś gospodarność. Chwalono ją, że taka oszczędna. ◊ … Słownik języka polskiego
czczenie — n I rzecz. od czcić … Słownik języka polskiego
fetysz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «w religiach pierwotnych przedmiot obdarzony siłą magiczną lub uważany za wcielenie bóstwa» Czcić fetysze. 2. «przedmiot traktowany jako maskotka; coś bezkrytycznie czczone» Nosić coś jako fetysz. ‹fr. z port.› … Słownik języka polskiego
