Demoralizować kolegów.
Sztuka demoralizująca młodzież.
Demoralizować się w złym towarzystwie.
Słownik języka polskiego . 2013.
demoralizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, demoralizowaćzuję, demoralizowaćzuje, demoralizowaćany {{/stl 8}}– zdemoralizować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wpływać na kogoś, upowszechniając postawy, wzorce postępowania, obyczaje sprzeczne z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
demoralizować się – zdemoralizować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać czyjemuś gorszącemu wpływowi, ulegać demoralizacji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mamusia dobierała mu kolegów, by się też przypadkiem nie zdemoralizował. <fr.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… … Słownik języka polskiego
demoralizowanie — ↨ demoralizowanie się n I rzecz. od demoralizować (się) … Słownik języka polskiego
demoralizująco — przysłów. od demoralizujący (p. demoralizować) Ktoś lub coś działa na kogo demoralizująco … Słownik języka polskiego
deprawować — ndk IV, deprawowaćwuję, deprawowaćwujesz, deprawowaćwuj, deprawowaćował, deprawowaćowany «pozbawiać zasad moralnych, hamulców moralnych, sprowadzać z uczciwej drogi, szerzyć zgorszenie; demoralizować, gorszyć» Deprawować młodzież. deprawować się… … Słownik języka polskiego
kazić — ndk VIa, każę, kazisz, kaź, kaził, każony 1. przestarz. «działać na kogoś albo na coś niszcząco, szkodliwie; psuć, szpecić» Grymas kazi rysy jej twarzy. 2. przestarz. «demoralizować, gorszyć» Kazi umysły złym przykładem … Słownik języka polskiego
korumpować — ndk IV, korumpowaćpuję, korumpowaćpujesz, korumpowaćpuj, korumpowaćował, korumpowaćowany «przekupywać, dawać łapówki; demoralizować» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nikczemnieć — ndk III, nikczemniećeję, nikczemniećejesz, nikczemniećej, nikczemniećniał, nikczemniećeli «stawać się nikczemnym; podleć, demoralizować się» … Słownik języka polskiego
równia — ż I, DCMs. równiani; lm D. równiani książk. «płaski teren, równina, płaszczyzna» Bezkresna równia. ∆ fiz. techn. Równia pochyła «maszyna prosta w postaci płaszczyzny nachylonej do poziomu pod pewnym kątem, po której może być wciągany ciężar;… … Słownik języka polskiego
