Nędzne, podłe, podejrzane indywiduum.
Słownik języka polskiego . 2013.
indywiduum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. indywiduumdua {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pojedynczy okaz, przedstawiciel jakiejś grupy, gatunku; osobnik, pojedynczy żywy organizm, egzemplarz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzadko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
facet — m IV, DB. a, Ms. facetecie; lm M. faceteci, DB. ów pot. «żartobliwie z odcieniem ironii o mężczyźnie mało znanym; osobnik, gość, indywiduum, ktoś» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… … Słownik języka polskiego
kreatura — ż IV, CMs. kreaturaurze; lm D. kreaturaur pot. «lichy, podły człowiek, nędzne indywiduum; nędznik» Marna, podejrzana kreatura. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nędzny — nędznyni, nędznyniejszy 1. «świadczący o nędzy, będący wynikiem nędzy; lichy, zniszczony» Nędzne ubranie, umeblowanie. Nędzna chałupa. Nędzny wygląd. Nędzne życie. ∆ Nędzny posiłek, nędzne jedzenie «posiłek, jedzenie mające małą wartość… … Słownik języka polskiego
osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… … Słownik języka polskiego
ponadindywidualny — ponadindywidualnyni «wykraczający poza to, co jest właściwe danej jednostce (indywiduum), odnoszący się nie tylko do jednostki, nadrzędny w stosunku do jednostki» Ponadindywidualna idea. Język ponadindywidualny … Słownik języka polskiego
sztuka — ż III, CMs. sztukauce; lm D. sztukauk 1. «dziedzina ludzkiej działalności artystycznej, wyróżniana ze względu na związane z nią wartości estetyczne (zwłaszcza piękno); jej wytwory stanowią trwały dorobek kultury» Sztuka współczesna, barokowa,… … Słownik języka polskiego
typ — m IV, D. u, Ms. typpie; lm M. y 1. «model, wzór, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, ludzi, zjawisk, form» Ciekawy, antypatyczny, zabawny typ człowieka. Oryginalny typ urody. Filmy jednego typu. Broń, samochód dawnego, starego typu. Szkoły … Słownik języka polskiego
osobnik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} jednostkowy okaz gatunku w przeciwstawieniu do pojęcia gatunku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszczególne osobniki tego gatunku różnią się ubarwieniem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
