- kaprysić
- ndk VIa, \kaprysićszę, \kaprysićsisz, \kaprysićyś, \kaprysićsił«mieć kaprysy, dziwactwa, być w złym humorze bez widocznego powodu; grymasić»
Dziecko kaprysi.
Chorzy kapryszą.
Słownik języka polskiego . 2013.
kaprysić
Look at other dictionaries:
kaprysić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kaprysićyszę, kaprysićsi, kaprysićyś {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miewać kaprysy, zachcianki, fantazje; grymasić, stroić fochy, wybrzydzać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cudować — ndk IV, cudowaćduję, cudowaćdujesz, cudowaćduj, cudowaćował pot. «wydziwiać, grymasić, kaprysić; dziwić się» Nie cuduj z tą fryzurą, wyglądasz dobrze. Ubierz się przyzwoicie, żeby nad tobą nie cudowali … Słownik języka polskiego
dąsać się — ndk I, dąsać sięam się, dąsać sięasz się, dąsać sięają się, dąsać sięaj się, dąsać sięał się «okazywać swym zachowaniem niezadowolenie, gniew; grymasić, kaprysić, stroić fochy» Dąsać się jak dziecko. Dąsać się na kogoś o błahostkę, z lada powodu … Słownik języka polskiego
dziwaczyć — ndk VIb, dziwaczyćczę, dziwaczyćczysz, dziwaczyćacz, dziwaczyćczył «postępować dziwacznie, robić różne dziwactwa, grymasić, kaprysić, wydziwiać» Chodź pobawić się, nie dziwacz! … Słownik języka polskiego
grymasić — ndk VIa, grymasićaszę, grymasićsisz, grymasićaś, grymasićsił «okazywać niezadowolenie, zwykle nieuzasadnione; kaprysić, wybredzać» Grymaszące dziecko. Grymasić przy jedzeniu. Chory grymasi … Słownik języka polskiego
kapryszenie — n I rzecz. od kaprysić … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… … Słownik języka polskiego
rozkaprysić — dk VIa, rozkaprysićyszę, rozkaprysićsisz, rozkaprysićyś, rozkaprysićsił, rozkaprysićyszony rozkapryszać ndk I, rozkaprysićam, rozkaprysićasz, rozkaprysićają, rozkaprysićaj, rozkaprysićał, rozkaprysićany «sprawić, że ktoś staje się kapryśny»… … Słownik języka polskiego
wydziwiać — ndk I, wydziwiaćam, wydziwiaćasz, wydziwiaćają, wydziwiaćaj, wydziwiaćał pot. «być niezadowolonym z czegoś, kaprysić, grymasić, wygadywać, wyrzekać» Nic jej się nie podoba, ciągle wydziwia. Wydziwiać na pogodę, na bałagan … Słownik języka polskiego
