Martwić kogoś swoim postępowaniem.
Martwi mnie stan jego zdrowia.
Martwić się czyjąś chorobą.
Martwić się o starego ojca.
Nie martwić się o przyszłość.
Słownik języka polskiego . 2013.
martwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, martwićwię, martwićwi {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że ktoś staje się smutny, wyrządzać przykrość, przysparzać trosk, kłopotów; niepokoić, smucić, trapić kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Martwi mnie jego nieróbstwo.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
martwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} niepokoić się o coś, być smutnym z jakiegoś powodu, zamartwiać się czymś, troskać się o coś, gryźć się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Martwić się czyjąś chorobą. Martwić się o rodzinę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
boleć — I ndk VIIa, boli, bolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawiać ból, zmysłowe wrażenie cierpienia» Bolące kolano. Boląca noga. Boli kogoś gardło, głowa. Bolą kogoś nogi, oczy. 2. «sprawiać ból w znaczeniu psychicznym, martwić, smucić» Bolały ją… … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
smucić — ndk VIa, smucićcę, smucićcisz, smuć, smucićcił, smucićcony «być przyczyną czyjegoś smutku, napełniać smutkiem; martwić, zasmucać» Smuci kogoś zła wiadomość, czyjeś zachowanie, czyjaś choroba. Smuci mnie, że tak się stało. smucić się «być smutnym … Słownik języka polskiego
spokojny — spokojnyni, spokojnyniejszy 1. «zachowujący subiektywny spokój, zrównoważony, niewybuchowy, niegwałtowny; będący wyrazem spokoju, opanowania, równowagi» Spokojny głos, ton. Spokojny charakter. Spokojna twarz. Spokojne usposobienie. Spokojne… … Słownik języka polskiego
trapić — ndk VIa, trapićpię, trapićpisz, trap, trapićpił, trapićpiony książk. «wyrządzać komuś przykrość, dotkliwie dawać się odczuwać, dawać się we znaki; niepokoić, martwić, nękać, gnębić» Kogoś trapią choroby, zmartwienia. Kraj trapiły wojny. trapić… … Słownik języka polskiego
turbować — ndk IV, turbowaćbuję, turbowaćbujesz, turbowaćbuj, turbowaćował, turbowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot; martwić, niepokoić kogoś» turbować się przestarz. «troszczyć się o coś, martwić się, trapić się czymś; niepokoić się» … Słownik języka polskiego
zamartwiać się — ndk I, zamartwiać sięam się, zamartwiać sięasz się, zamartwiać sięają się, zamartwiać sięaj się, zamartwiać sięał się zamartwić się dk VIa, zamartwiać sięwię się, zamartwiać sięwisz się, zamartwiać sięmartw się, zamartwiać sięwił się «nieustannie … Słownik języka polskiego
zapas — m IV, D. u, Ms. zapassie; lm M. y 1. «pewna ilość, liczba czegoś, np. jakichś produktów, surowców, pieniędzy zebranych w celu przechowania przez pewien okres, do użycia w przyszłości; zasób czegoś, rezerwa» Ogromne, niewyczerpane, niewielkie,… … Słownik języka polskiego
