- miarowo
- przysłów. od miarowy (zwykle w zn. 1)
Iść, maszerować miarowo.
Zegar tyka miarowo.
Krople kapią miarowo.
Słownik języka polskiego . 2013.
miarowo
Look at other dictionaries:
miarowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. miarowy w zn. 1.: Miarowo uderzać, tykać, maszerować.; w zn. 5.: Wiersz napisany miarowo. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rytmiczny — 1. «brzmiący, powtarzający się w jednakowych odstępach czasu, miarowo, jednostajnie; przebiegający równo, miarowo» Rytmiczny warkot silnika. Rytmiczny krok, oddech. Rytmiczne dostawy towarów. 2. «zawierający elementy regularnie się powtarzające,… … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
cykać — ndk I, cykaćam, cykaćasz, cykaćaj, cykaćał cyknąć dk Va, cykaćnę, cykaćniesz, cykaćnij, cykaćnął, cykaćnęła, cykaćnęli, cykaćnąwszy 1. «o chodzącym zegarze lub innym mechanizmie: wydawać odgłos cyk cyk; tykać» Zegar cyka głośno, cicho. Budzik… … Słownik języka polskiego
człapać — ndk IX, człapaćpię, człapaćpiesz, człap, człapaćpał 1. «iść krokiem powolnym wlokąc nogi; stąpać ciężko, powoli; wlec się» Z trudem człapać po błocie. Koń człapał miarowo. 2. «idąc klapać, stukać obuwiem spadającym z nóg» Człapać za dużymi… … Słownik języka polskiego
kłapać — ndk IX, kłapaćpię, kłapaćpiesz, kłap, kłapaćał kłapnąć dk Va, kłapaćnę, kłapaćniesz, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęła, kłapaćnęli, kłapaćnąwszy 1. «otwierać szczęki i zamykać je szybko uderzając jedną o drugą ze stukiem; szczękać» Kłapać zębami.… … Słownik języka polskiego
kuć — ndk Xa, kuję, kujesz, kuj, kuł, kuty 1. «obrabiać plastycznie na gorąco lub na zimno wyrób z metalu przez ręczne lub mechaniczne zgniatanie go uderzeniem lub naciskiem» Żelazo kute. □ Kuć żelazo, póki gorące. 2. zwykle w imiesł. biernym: kuty… … Słownik języka polskiego
młócić — ndk VIa, młócićcę, młócićcisz, młóć, młócićcił, młócićcony «wyłuskiwać ziarna (nasiona) z kłosów, strąków, kiści, łuszczyn itp., posługując się cepami, młocarnią lub kombajnem» Młócić zboże, groch, fasolę, grykę. ◊ Młócić słomę «powracać do tego… … Słownik języka polskiego
płynąć — ndk Vb, płynąćnę, płynąćniesz, płyń, płynąćnął, płynąćnęła, płynąćnęli 1. «o płynie: przemieszczać się, lać się, toczyć się (w pewnym kierunku)» Płynie woda, roztopiony asfalt. Płynie rzeka, strumień (bystro, wartko, leniwie, spokojnie). Powoli… … Słownik języka polskiego
regularnie — regularnieej 1. «zgodnie z pewnymi regułami, według jakichś reguł, prawidłowo» Utwór poetycki zbudowany regularnie. 2. «w sposób przypominający kształtem figury geometryczne, ich części; kształtnie, foremnie, proporcjonalnie, symetrycznie» Wzory… … Słownik języka polskiego
