- naciągnąć
- dk Va, \naciągnąćnę, \naciągnąćniesz, \naciągnąćnij, \naciągnąćnął, \naciągnąćnęła, \naciągnąćnęli, \naciągnąćnięty, \naciągnąćnąwszy - naciągać ndk I, \naciągnąćam, \naciągnąćasz, \naciągnąćają, \naciągnąćaj, \naciągnąćał, \naciągnąćany1. «ciągnąc napiąć, naprężyć, nastawić coś»
Naciągnąć linę, strunę, sznur.
Naciągnąć cięciwę łuku.
Naciągnąć płótno na ramę.
∆ Naciągnąć mięśnie «zbyt intensywną pracą rąk lub nóg spowodować wydłużenie (rozciągnięcie) ponad miarę mięśni ruchomych tych kończyn»∆ Naciągnąć nogę (rękę) «nastawić na właściwe miejsce w stawie zwichniętą kość nogi (ręki)»2. zwykle dk «ciągnąc naczerpać, nabrać czego; wyciągnąć»Naciągnąć wody ze studni.
3. «ciągnąc przesunąć coś w celu przykrycia kogo lub czego; nasunąć coś; ubrać się w coś, włożyć coś»Naciągnąć buty, pończochy, rękawiczki.
Naciągnąć na co pokrowiec.
Naciągnąć na siebie kołdrę.
przen. «ująć jakąś kwestię w sposób nierzetelny, niedostatecznie licząc się z faktami, dostosowując argumenty do z góry powziętych założeń»Naciągnąć dowody, przykłady.
Naciągane porównanie.
4. pot. «oszukać, wykorzystać kogoś, wyłudzić coś od kogo; namówić, nakłonić kogoś do czego, co jest dla niego niekorzystne; nabrać»Naciągnąć kogoś na pożyczkę.
Koledzy naciągnęli go na lody.
Naciągnąć kogoś na zwierzenia.
5. «o płynie: nabrać smaku, koloru, zapachu od ziół, korzeni, owoców itp. zalanych tym płynem (zwykle wrzątkiem)»Czekał, aż herbata naciągnie.
6. → naciągaćnaciągnąć się - naciągać się1. «zostać naciągniętym»Lina już się wystarczająco naciągnęła.
2. obie formy dk, rzad. «zmęczyć się ciągnięciem, ciąganiem czegoś»Naciągnąć się (naciągać się) gałęzi, kloców.
Słownik języka polskiego . 2013.