Niespodziewany napastnik.
Walczyć z napastnikiem.
Odeprzeć napastników.
Uciekać przed napastnikiem.
Słownik języka polskiego . 2013.
napastnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. napastnikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ten, kto napada, atakuje, napastuje kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Napastnik okazał się młodocianym przestępcą. Sporządzić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napástnik — a m (ȃ) zastar. napadalec: s streli so ugnali napastnike / ne poslušaj teh napastnikov skušnjavcev … Slovar slovenskega knjižnega jezika
lewoskrzydłowy — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, lewoskrzydłowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} usytuowany, występujący na lewym skrzydle : {{/stl 7}}{{stl 10}}Napastnik lewoskrzydłowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}lewoskrzydłowy II {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
OKS 1945 Olsztyn — Full name Olsztyński Klub Sportowy 1945 Olsztyn Nickname(s) Duma Warmii Founded 15 July 1945 … Wikipedia
Воронюк, Николай Никифорович — Николай Воронюк Общая информация … Википедия
muszka — Mieć, trzymać kogoś, coś na muszce; brać, wziąć kogoś, coś na muszkę, na cel a) «celować, wycelować do kogoś lub czegoś z broni palnej»: Napastnik, który cały czas trzymał go na muszce, przez moment zawahał się (...). H. Mąka, Piraci. b) «śledzić … Słownik frazeologiczny
agresor — m IV, DB. a, Ms. agresororze; lm M. agresororzy ( owie), DB. ów «strona napadająca; napastnik» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
drapieżca — m odm. jak ż II, DCMs. drapieżcacy; lm M. drapieżcacy, DB. drapieżcaców 1. przestarz. → drapieżnik 2. przestarz. «rabuś, grabieżca, łupieżca, napastnik» Kraj uległ przemocy drapieżcy … Słownik języka polskiego
lewoskrzydłowy — lewoskrzydłowywi «znajdujący się na lewym skrzydle; odnoszący się do lewego skrzydła» Pozycja lewoskrzydłowa. lewoskrzydłowy w użyciu rzecz. «w piłce nożnej: napastnik grający na lewym skrzydle» … Słownik języka polskiego
łącznik — m III, D. a, N. łącznikkiem; lm M. i 1. «to, co łączy, wiąże ludzi, rzeczy, pojęcia; łączność, wspólnota» Radio stanowi łącznik ze światem. 2. DB. a; lm M. łącznikicy, DB. ów «osoba (żołnierz) utrzymująca bezpośredni kontakt między poszczególnymi … Słownik języka polskiego
