- niegodziwiec
- m II, DB. \niegodziwiecwca, W. \niegodziwiecwcze (\niegodziwiecwcu); lm M. \niegodziwiecwcy, DB. \niegodziwiecwcówksiążk. «człowiek nieuczciwy, zły; łotr, nędznik, nikczemnik»
Słownik języka polskiego . 2013.
niegodziwiec
Look at other dictionaries:
niegodziwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. niegodziwiecwcze || niegodziwiecwcu; lm M. niegodziwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek niegodziwy, nikczemny, podły; łajdak, nikczemnik {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łotr — m IV, DB. a, Ms. łotrtrze; lm M. te y, ci łotrtrzy, DB. ów «człowiek popełniający czyny haniebne, postępujący źle, nieuczciwie; łajdak, niegodziwiec» ◊ pot. Łotr spod ciemnej gwiazdy «łotr najgorszego rzędu, wielki łotr» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
nędznik — m III, DB. a, N. nędznikkiem; lm M. nędznikicy, DB. ów «człowiek podły, nikczemny; niegodziwiec, łajdak» … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
niecnota — ż a. m, odm. jak ż IV, CMs. niecnotaocie; lm MB. y, D. niecnotaot (także DB. niecnotatów tylko o mężczyznach) przestarz. «człowiek zły, podły, niegodziwiec, łotr, nikczemnik; dziś zwykle z odcieniem żartobliwym; ladaco, nic dobrego» Kot niecnota… … Słownik języka polskiego
nikczemnik — m III, DB. a, N. nikczemnikkiem; lm M. nikczemnikicy, DB. ów «człowiek nikczemny; niegodziwiec, podlec, łotr, nędznik» … Słownik języka polskiego
plemię — n V, D. plemięmienia; lm M. plemięmiona, D. plemięmion 1. «grupa rodów wywodząca się od wspólnego przodka, najczęściej legendarnego, zamieszkująca wspólne terytorium i związana wspólnotą organizacji społecznych» Plemiona słowiańskie, germańskie,… … Słownik języka polskiego
podlec — I m II, DB. podleca, W. podlecu; lm M. podlece, DB. podleców pot. «człowiek podły; nikczemnik, niegodziwiec» Zachował się jak podlec. II → podlegać … Słownik języka polskiego
zatraceniec — m II, DB. zatracenieceńca, W. zatracenieceńcze (zatracenieceńcu); lm M. zatracenieceńcy, DB. zatracenieceńców «człowiek zgubiony, stracony, straceniec; niegodziwiec, łobuz» … Słownik języka polskiego
nedziejus — ×nedziẽjus (plg. l. niegodziwiec) sm. (2) Tv nenaudėlis, netikėlis, nederla: Kurs ant atkaklumo palinkęs, tas nedziẽjus J … Dictionary of the Lithuanian Language
