Okuć wóz, sanie, skrzynię.
Okuć drzwi blachą.
Słownik języka polskiego . 2013.
okuć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}okuwać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okuwać — → okuć … Słownik języka polskiego
okucie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. okuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}okucie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. okuć {{/stl 8}}{{stl 7}} metalowy element drzwi, okien, skrzyń, mebli itp … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okuwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, okuwaćam, okuwaća, okuwaćają, okuwaćany {{/stl 8}}– okuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, okuję, okuje, okuty {{/stl 8}}{{stl 7}} przybijać do czegoś metalowe elementy, np. zawiasy, zamki itp., w celu umocnienia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Unicode font — A Unicode font (also known as UCS font and Unicode typeface) is a computer font that contains a wide range of characters, letters, digits, glyphs, symbols, ideograms, logograms, etc., which are collectively mapped into the standard Universal… … Wikipedia
kajdany — blp, D. kajdan «żelazne łańcuchy do skuwania rąk i nóg więźniom» Brzęk kajdan. Dźwigać kajdany. Okuć, zakuć kogo w kajdany. Nałożyć, włożyć, założyć komu kajdany. Chodzić w kajdanach. przen. «okowy, pęta; niewola» Kajdany rodzinne. Kajdany życia … Słownik języka polskiego
kątownik — m III, D. a, N. kątownikkiem; lm M. i 1. bud. techn. «przyrząd stalowy w kształcie kąta prostego o równych lub nierównych ramionach używany do konstrukcji budowlanych lub okuć stolarskich» 2. bud. techn. «przyrząd do bezpośrednich pomiarów i… … Słownik języka polskiego
okucie — n I 1. rzecz. od okuć. 2. lm D. okucieuć «metalowe, często ozdobne, umocnienie zwykle drewnianych przedmiotów: drzwi, opraw ksiąg, skrzyń, kufrów, szaf itp.» 3. lm D. okucieuć «element stolarki budowlanej (okiennej, drzwiowej), np. zamek, zasuwa … Słownik języka polskiego
opancerzyć — dk VIb, opancerzyćrzę, opancerzyćrzysz, opancerzyćcerz, opancerzyćrzył, opancerzyćrzony opancerzać ndk I, opancerzyćam, opancerzyćasz, opancerzyćają, opancerzyćaj, opancerzyćał, opancerzyćany «okuć w pancerz; osłonić, zabezpieczyć pancerzem»… … Słownik języka polskiego
pełzacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. B.=D. rzad. «ten, co pełza» Wąż pełzacz. 2. B.=D.; lm DB. y ( ów) rzad. «człowiek płaszczący się; pochlebca» 3. B.=D. zool. «Certhia, mały ptak leśny z rzędu wróblowatych, o sztywnym ogonie służącym jako podpora … Słownik języka polskiego
