Słownik języka polskiego . 2013.
okucie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. okuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}okucie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. okuć {{/stl 8}}{{stl 7}} metalowy element drzwi, okien, skrzyń, mebli itp … Langenscheidt Polski wyjaśnień
БУГЕЛЬ СВАЙНЫЙ — стальное кольцо, надеваемое на верхний конец деревянной сваи для предохранения её от разрушения при забивке (Болгарский язык; Български) гривна на пилот (Чешский язык; Čeština) zděř piloty (Немецкий язык; Deutsch) Rammhaube (Венгерский язык;… … Строительный словарь
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
narożnik — m III, D. a, N. narożnikkiem; lm M. i 1. «miejsce zetknięcia się dwóch ścian zewnętrznych; węgieł, róg; pomieszczenie wybudowane w tym miejscu» Narożniki domu. 2. «ozdoba albo okucie służące do umocnienia połączenia krawędzi, rogów czegoś (np.… … Słownik języka polskiego
obręcz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «pasek metalowy stanowiący okucie koła wozu lub (niekiedy drewniany) przytrzymujący klepki beczki» Obręcz koła. Obręcz na beczce. 2. «część koła samochodu, roweru itp., na którą nakłada się ogumienie» 3. «rodzaj… … Słownik języka polskiego
podkówka — ż III, CMs. podkówkawce; lm D. podkówkawek 1. zdr. od podkowa (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Konie dzwonią podkówkami. b) w zn. 2: ◊ Wykrzywić, wygiąć usta w podkówkę «ułożyć usta, wargi kącikami w dół, okazując chęć do płaczu» 2. «okucie… … Słownik języka polskiego
podkuć — dk Xa, podkućkuję, podkućkujesz, podkućkuj, podkućkuł, podkućkuty podkuwać ndk I, podkućam, podkućasz, podkućają, podkućaj, podkućał, podkućany 1. «przybić podkowy do kopyt, zwykle konia» Podkuć konia. Źle podkuty koń. 2. «przybić, umocować od… … Słownik języka polskiego
podkuwka — ż III, CMs. podkuwkawce; lm D. podkuwkawek «dolne okucie sań» … Słownik języka polskiego
podwięź — ż V, DCMs. podwięźęzi; lm M. podwięźęzie, D. podwięźęzi żegl. «metalowe okucie na jachcie służące do przymocowywania want» … Słownik języka polskiego
rozkuć — dk Xa, rozkućkuję, rozkućkujesz, rozkućkuj, rozkućkuł, rozkućkuty rozkuwać ndk I, rozkućam, rozkućasz, rozkućają, rozkućaj, rozkućał, rozkućany 1. «uderzając mocno, rozbić okowy, łańcuchy, okucie itp.; uwolnić kogoś ze skuwających go więzów»… … Słownik języka polskiego
