opanowywać
Look at other dictionaries:
opanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, opanowywaćowuję, opanowywaćowuje, opanowywaćany {{/stl 8}}– opanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, opanowywaćnuję, opanowywaćnuje, opanowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanowywać się – opanować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} powściągać swoje wzburzenie; zaczynać panować nad sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z trudem się opanował. Płakała i nie mogła się opanować. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tłumić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tłumićmię, tłumićmi, tłumićmiony {{/stl 8}}– stłumić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyciskając, używając różnych środków, gasić, opanowywać ogień … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hamować — ndk IV, hamowaćmuję, hamowaćmujesz, hamowaćmuj, hamowaćował, hamowaćowany 1. «zmniejszać prędkość; zatrzymywać, zatrzymywać się, zwalniać» Hamować gwałtownie, ostro, łagodnie. Hamować bieg maszyny. Z trudem hamować rozpędzonego konia. Hamować… … Słownik języka polskiego
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
ogarniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ogarniaćam, ogarniaća, ogarniaćają, ogarniaćany {{/stl 8}}– ogarnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ogarniaćnę, ogarniaćnie, ogarniaćnij, ogarniaćnął, ogarniaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… … Słownik frazeologiczny
atakować — ndk IV, atakowaćkuję, atakowaćkujesz, atakowaćkuj, atakowaćował, atakowaćowany 1. «działać przeciw siłom nieprzyjacielskim w sposób zorganizowany, nagły, zaczepny» Atakować nieprzyjaciela, twierdzę. 2. «gwałtownie napadać, nacierać» Atakujący… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
