organizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. organizmzmie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istota żywa; twór roślinny lub zwierzęcy, postrzegany jako struktura tkanek, narządów itp. o określonych funkcjach, zdolna do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
autotrof — m IV, D. u, Ms. autotroffie; lm M. y biol. «organizm (roślin zielonych i niektórych bakterii) cechujący się autotrofizmem, odżywiający się substancjami nieorganicznymi, głównie dwutlenkiem węgla; organizm samożywny, organizm autotroficzny» … Słownik języka polskiego
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
zdrowie — 1. Coś (nie) idzie, (nie) poszło, (nie) wyszło komuś na zdrowie «coś (nie) jest, (nie) było korzystne dla czyjegoś zdrowia, coś ma, miało (nie)korzystny wpływ na czyjeś zdrowie»: Jak się czujesz? – Bardzo źle – odpowiedział Lucjan. – Boli mnie… … Słownik frazeologiczny
heterotrof — m IV, D. u, Ms. heterotroffie; lm M. y biol. «organizm odżywiający się substancjami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, niezdolny do wytwarzania substancji organicznych z nieorganicznych; organizm cudzożywny» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
komensal — m I, DB. a; lm M. e biol. «organizm pozostający w stosunku symbiozy z innym organizmem, żywiący się produktami nie wyzyskanymi przez ten organizm» ‹ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
koński — 1. «należący do konia, dotyczący konia lub koni» Końska grzywa. Końskie rżenie. Końskie podkowy. Tętent końskich kopyt. 2. «podobny do konia, taki jak u konia» Szczerzył w uśmiechu długie, końskie zęby. ◊ Końska kuracja, końska dawka «intensywna… … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
płciowy — przym. od płeć w zn. 1 Cechy płciowe. Zróżnicowanie płciowe osobników. ∆ biol. Akt, stosunek płciowy «proces, akt spółkowania, zapłodnienia» ∆ Cykl płciowy «zmiany w organizmie zachodzące okresowo, związane z dojrzewaniem komórek rozrodczych i… … Słownik języka polskiego
przystosować — dk IV, przystosowaćsuję, przystosowaćsujesz, przystosowaćsuj, przystosowaćował, przystosowaćowany przystosowywać ndk VIIIa, przystosowaćowuję, przystosowaćowujesz, przystosowaćowuj, przystosowaćywał, przystosowaćywany «zrobić coś odpowiednim,… … Słownik języka polskiego
