- otrzeć
- dk XI, otrę, otrzesz, otrzyj, otarł, otarty - ocierać ndk I, \otrzećam, \otrzećasz, \otrzećają, \otrzećaj, \otrzećał, \otrzećany1. «wytrzeć, usunąć coś z powierzchni; oczyścić, osuszyć, wycierając zetrzeć»
Otrzeć pot z czoła.
Ocierała łzy z policzków.
Otrzeć usta serwetką.
2. «zetrzeć naskórek, zetrzeć skórę do krwi; zranić, skaleczyć»Otrzeć nogę.
Pięty otarte do krwi.
otrzeć się - ocierać się1. strona zwrotna czas. otrzeć - ocierać w zn. 1.2. «dotknąć czegoś przesuwając, poruszając się, otrzeć się wzajemnie»Świnie ocierały się o płot.
◊ Otrzeć się o kogoś, o coś a) «przejechać, przejść blisko, w pobliżu kogoś, czegoś» b) «mieć kontakty, mieć możliwość zetknięcia się z kimś, być gdzieś przelotnie»3. pot. «nabrać ogłady, kultury, wyrobić się»Otarł się w mieście między ludźmi.
Otarł się trochę w czasie studiów.
Słownik języka polskiego . 2013.