- ożywienie
- n I1. rzecz. od ożywić.2. «podniecenie, poruszenie; wzmocniony ruch, żywość»
Mówić z ożywieniem.
Zdradzać ożywienie.
W domu zapanowało niezwykłe ożywienie.
Słownik języka polskiego . 2013.
ożywienie
Look at other dictionaries:
ożywienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. ożywić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan cechujący się zwiększoną aktywnością, podnieceniem,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
animacja — ż I, DCMs. animacjacji, blm 1. film. «metoda polegająca na dokonywaniu serii zdjęć rysunków, plam barwnych, kukiełek itp. w poszczególnych fazach ruchu, których wyświetlanie daje na ekranie efekt ożywienia, ruchu ciągłego» 2. teatr. «uruchamianie … Słownik języka polskiego
diatermia — ż I, DCMs. diatermiamii; lm D. diatermiamii (diatermiamij) med. «metoda leczenia za pomocą prądów wysokiej częstotliwości i wysokich napięć wytworzonych w odpowiednim aparacie; polega na przegrzewaniu tkanek (w następstwie zmiany energii… … Słownik języka polskiego
misja — ż I, DCMs. misjasji; lm D. misjasji (misjasyj) 1. «odpowiedzialne zadanie do spełnienia, ważne zlecenie do wykonania; posłannictwo» Misja kulturalna, naukowa, społeczna. Misja utworzenia nowego rządu. Pełnić, przyjąć, sprawować jakąś misję.… … Słownik języka polskiego
odczuwać — ndk I, odczuwaćam, odczuwaćasz, odczuwaćają, odczuwaćaj, odczuwaćał, odczuwaćany odczuć dk Xa, odczuwaćczuję, odczuwaćczujesz, odczuwaćczuj, odczuwaćczuł, odczuwaćczuty 1. «reagować doznaniem zmysłowym» Odczuwać głód, zmęczenie. Odczuwać bóle… … Słownik języka polskiego
podniecić — dk VIa, podniecićcę, podniecićcisz, podniecićnieć, podniecićcił, podniecićcony podniecać ndk I, podniecićam, podniecićasz, podniecićają, podniecićaj, podniecićał, podniecićany 1. «wywołać stan pobudzenia nerwowego, uczuciowego, zmysłowego;… … Słownik języka polskiego
pokryzysowy — «występujący po kryzysie, wywołany przez kryzys» Pokryzysowe ożywienie w handlu. Depresja pokryzysowa … Słownik języka polskiego
ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat … Słownik języka polskiego
werwa — ż IV, CMs. werwawie, blm «ożywienie, zapał, zacięcie; energia, wigor» Młodzieńcza, szalona, niewyczerpana werwa. Tancerz pełen werwy. Dyskusja, rozmowa, zabawa pełna werwy. Stracić, odzyskać, zachować werwę. Tryskać, kipieć werwą. Opowiadać,… … Słownik języka polskiego
wnieść — dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy wnosić ndk VIa, wnoszę, wnieśćsisz, wnoś, wnieśćsił, wnoszony 1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś» Wnieść chorego do karetki … Słownik języka polskiego
