- pchnięcie
- n Irzecz. od pchnąć
Pchnięcie szablą, szpadą.
∆ Pchnięcie kulą «konkurencja lekkoatletyczna obejmująca rzuty z koła metalową kulą o wadze 4 kg dla kobiet, 7,257 kg dla mężczyzn, 5 kg dla juniorów»
Słownik języka polskiego . 2013.
pchnięcie
Look at other dictionaries:
pchnięcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pchnięcieęć, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pchnąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w szermierce: natarcie na ważne pole trafienia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jednokrok — m III, D. u, N. jednokrokkiem, blm sport. «krok narciarski, w którym na jeden wykrok przypada jedno pchnięcie oburącz kijkami» … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
parować — I ndk IV, parowaćruję, parowaćrujesz, parowaćruj, parowaćował, parowaćowany 1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary» Woda, benzyna paruje. 2. «o powierzchni … Słownik języka polskiego
pięciobój — m I, D. pięciobójboju; lm M. pięciobójboje, D. pięciobójboi a. pięciobójbojów sport. «dyscyplina sportowa składająca się z pięciu konkurencji» ∆ Pięciobój lekkoatletyczny «dyscyplina sportowa obejmująca dla mężczyzn: skok w dal, rzut oszczepem,… … Słownik języka polskiego
popchnąć — dk Va, popchnąćpchnę, popchnąćpchniesz, popchnąćpchnij, popchnąćpchnął, popchnąćpchnęła, popchnąćpchnęli, popchnąćpchnięty, popchnąćpchnąwszy popychać ndk I, popchnąćam, popchnąćasz, popchnąćają, popchnąćaj, popchnąćał, popchnąćany 1. «posunąć… … Słownik języka polskiego
riposta — ż IV, CMs. ripostaoście; lm D. ripostaost 1. «cięta, trafna i szybka odpowiedź» Celna, dowcipna, błyskawiczna riposta. Być mistrzem riposty a. w ripoście. 2. sport. «w szermierce: cięcie lub pchnięcie zadane bezpośrednio po udanej własnej… … Słownik języka polskiego
szturchaniec — m II, DB. szturchaniecańca; lm M. szturchaniecańce, D. szturchaniecańców «uderzenie, potrącenie, pchnięcie pięścią, łokciem, kułakiem; kuksaniec» Lekki, mocny szturchaniec. Dać komuś szturchańca. Dostać, oberwać od kogoś szturchańca. Rozdawać… … Słownik języka polskiego
sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… … Słownik języka polskiego
celować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celowaćluję, celowaćluje, celowaćany {{/stl 8}}– wycelować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć z czegoś (np. broni) do celu : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
