piętnować

piętnować
ndk IV, \piętnowaćnuję, \piętnowaćnujesz, \piętnowaćnuj, \piętnowaćował, \piętnowaćowany
1. «uznawać coś za zło, za hańbę, surowo osądzać, ostro potępiać kogoś lub coś (zwykle wobec opinii ogółu, środowiska)»

Piętnować przekupstwo, donosicielstwo, samolubstwo, zakłamanie.

Piętnować chuliganów, pijaków, warchołów.

2. przestarz. «znaczyć coś albo kogoś piętnem, wyciskać, wypalać na czymś (niekiedy na kimś) piętno»

Kat piętnował przestępców.

Piętnować konie, bydło.

piętnować się «piętnować jeden drugiego; wzajemnie się karcić, krytykować, ostro potępiać, surowo osądzać»

Piętnowali się nawzajem mianem zdrajców i donosicieli.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • piętnować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, piętnowaćnuję, piętnowaćnuje, piętnowaćany {{/stl 8}}– napiętnować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostro potępiać, krytykować kogoś lub coś, zwykle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • piętnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wzajemnie się oskarżać, krytykować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piętnowali się wzajemnie i rzucali na siebie oskarżenia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kot — 1. Bawić się, książk. igrać z kimś jak kot z myszką, myszą «znęcać się, wykorzystywać swoją intelektualną lub fizyczną przewagę nad kimś, upokarzać kogoś»: Jestem oficerem Abwehry, a pan bawi się ze mną jak kot z myszką. Zadaje pan podchwytliwe… …   Słownik frazeologiczny

  • deklaratywność — ż V, DCMs. deklaratywnośćści, blm rzecz. od deklaratywny (zwykle w zn. 1) Krytykować, piętnować przejawy deklaratywności …   Słownik języka polskiego

  • palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

  • piętnowanie — ↨ piętnowanie się n I rzecz. od piętnować (się) …   Słownik języka polskiego

  • pokazać — dk IX, pokazaćkażę, pokazaćkażesz, pokazaćkaż, pokazaćał, pokazaćany pokazywać ndk VIIIa, pokazaćzuję, pokazaćzujesz, pokazaćzuj, pokazaćywał, pokazaćywany 1. «dać coś zobaczyć, podać coś do obejrzenia; wskazać, zademonstrować coś» Pokazać… …   Słownik języka polskiego

  • rozwiązłość — ż V, DCMs. rozwiązłośćści, blm rzecz. od rozwiązły Rozwiązłość obyczajów. Piętnować czyjąś rozwiązłość …   Słownik języka polskiego

  • stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …   Słownik języka polskiego

  • ścigać — ndk I, ścigaćam, ścigaćasz, ścigaćają, ścigaćaj, ścigaćał, ścigaćany 1. «biec, pędzić za kimś, aby go dogonić, złapać; gonić, tropić» Biegł, chociaż go nikt nie ścigał. Kot ścigany przez psy. Ścigać lisa. ◊ Ścigać kogoś docinkami, śmiechem,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”