Podjudzić kogoś do kradzieży, do awantury.
Podjudzali go przeciw ojcu.
Lokatorzy ciągle się podjudzali i kłócili.
Słownik języka polskiego . 2013.
podjudzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podjudzaćam, podjudzaća, podjudzaćają, podjudzaćany {{/stl 8}}– podjudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, podjudzaćdzę, podjudzaćdzi, podjudzaćjudź, podjudzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} judząc, zachęcać kogoś do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nabuntować — dk IV, nabuntowaćtuję, nabuntowaćtujesz, nabuntowaćtuj, nabuntowaćował, nabuntowaćowany «namówić kogoś do buntu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić» Musiał go ktoś nabuntować, że się tak upiera … Słownik języka polskiego
napuścić — dk VIa, napuścićpuszczę, napuścićpuścisz, napuścićpuść, napuścićpuścił, napuścićpuszczony napuszczać ndk I, napuścićam, napuścićasz, napuścićają, napuścićaj, napuścićał, napuścićany 1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś;… … Słownik języka polskiego
podbechtać — dk I, podbechtaćam, podbechtaćasz, podbechtaćają, podbechtaćaj, podbechtaćał, podbechtaćany podbechtywać ndk VIIIa, podbechtaćtuję, podbechtaćtujesz, podbechtaćtuj, podbechtaćywał, podbechtaćywany, pot. «zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś,… … Słownik języka polskiego
podburzyć — dk VIb, podburzyćrzę, podburzyćrzysz, podburzyćburz, podburzyćrzył, podburzyćrzony podburzać ndk I, podburzyćam podburzyćasz, podburzyćają, podburzyćaj, podburzyćał, podburzyćany «namówić do buntu, oporu, sprzeciwu; podbuntować, podjudzić»… … Słownik języka polskiego
podszczuć — dk Xa, podszczućszczuję, podszczućszczujesz, podszczućszczuj, podszczućszczuł, podszczućszczuty podszczuwać ndk I, podszczućam, podszczućasz, podszczućają, podszczućaj, podszczućał, podszczućany «zachęcić, podjudzić (psa) do rzucenia się na… … Słownik języka polskiego
poszczuć — dk Xa, poszczućszczuję, poszczućszczujesz, poszczućszczuj, poszczućszczuł, poszczućszczuty «podjudzić psa, żeby pogonił kogoś, rzucił się na kogoś; szczując psem, postraszyć kogoś, sprawić, że ktoś, coś zacznie uciekać» Poszczuć kogoś psem, psami … Słownik języka polskiego
zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… … Słownik języka polskiego
