- ponuro
- przysłów. od ponury
Patrzeć ponuro w ziemię.
Wicher wył ponuro.
Słownik języka polskiego . 2013.
ponuro
Look at other dictionaries:
ponuro — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. ponury w zn. 1.: W pokoju było ciemno i ponuro.; w zn. 2.: Spoglądać ponuro. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spojrzeć — dk VIIb, spojrzećjrzę, spojrzećjrzysz, spójrz a. spojrzyj, spojrzećjrzał, spojrzećeli spoglądać ndk I, spojrzećam, spojrzećasz, spojrzećają, spojrzećaj, spojrzećał 1. «skierować, zwrócić wzrok, oczy; rzucić okiem, popatrzeć; o oczach, wzroku:… … Słownik języka polskiego
wilk — m III, DB. a, N. wilkkiem; lm M. i 1. «Canis lupus, ssak drapieżny z rodziny psów, o sierści płowej, z domieszką czerni na grzbiecie, masywnie zbudowany; zamieszkuje obszary zalesione, tundry i stepy Eurazji i Ameryki Płn.» Stado, wataha wilków.… … Słownik języka polskiego
czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… … Słownik frazeologiczny
patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… … Słownik frazeologiczny
sroka — 1. Chwytać, łapać, trzymać itp. dwie sroki (kilka srok) za ogon «zajmować się naraz kilkoma rzeczami, chcieć załatwić jednocześnie kilka spraw»: Jak pan zamierza godzić prowadzenie tak wielkiej firmy z prezesowaniem izbie gospodarczej? Trudno też … Słownik frazeologiczny
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
grobowo — «jak grób, jak w grobie; ponuro» Milczeć grobowo. Być grobowo usposobionym … Słownik języka polskiego
lugubre — ndm muz. «określenie wykonawcze: ponuro, posępnie, żałobnie» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
