- postawa
- ż IV, CMs. \postawawie; lm D. \postawaaw1. «ułożenie poszczególnych odcinków ciała względem siebie i w stosunku do linii środkowej u człowieka stojącego; właściwa pozycja, budowa ciała; zewnętrzny wygląd czyjejś postaci»
Prawidłowa, wadliwa postawa ciała.
Ma złą postawę, garbi się.
Leczyć, korygować wady postawy u dzieci za pomocą gimnastyki.
2. «układ ciała świadomie mu nadany; pozycja, poza»Postawa stojąca, klęcząca.
Postawa naturalna, swobodna, niedbała.
Wykonywać ćwiczenia w postawie siedzącej.
Stać w postawie wyprostowanej.
Przyjąć, przybrać jakąś postawę.
∆ sport. Postawa wyjściowa «swobodny układ ciała bezpośrednio przed wykonywaniem ćwiczeń gimnastycznych»∆ Postawa! «polecenie przyjęcia wyprostowanej postawy ciała z rękami wyprężonymi wzdłuż boków (w przeciwstawieniu do: spocznij!); baczność!»∆ wojsk. Postawa zasadnicza «postawa przyjmowana przez żołnierza podczas wystąpień służbowych, polegająca na wyprostowaniu postaci i sztywnym opuszczeniu rąk z dłońmi przywartymi do ud; wyraża gotowość do przyjęcia i wykonania rozkazu (komendy)»∆ Postawa swobodna «postawa przyjmowana przez żołnierza na komendę - spocznij!»3. «stosunek człowieka do życia lub do pewnej wyróżnionej sfery zjawisk; ustosunkowanie się do czegoś, czyjeś nastawienie, stanowisko, poglądy»Postawa życiowa, moralna, ideologiczna, filozoficzna, polityczna.
Aktywna, bierna, asekurancka postawa wobec życia, wobec rzeczywistości, wobec losu.
Patriotyczna postawa ludności.
Bohaterska postawa żołnierza polskiego.
Postawa nieinterwencji.
Przyjąć, mieć jakąś postawę wobec czegoś, kogoś.
Słownik języka polskiego . 2013.