- przeciągły
- «trwający dłuższą chwilę, ciągnący się przez pewien okres; przedłużający się, przewlekły»
Przeciągły okrzyk.
Przeciągłe śpiewy.
Przeciągłe spojrzenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
przeciągły
Look at other dictionaries:
przeciągły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} trwający pewien czas, ciągnący się dłużej, niż było przewidziane; przedłużający się, przewlekły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciągły gwizd, warkot. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wycie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wyć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ryk — m III, D. u, N. rykkiem; lm M. i 1. «donośny, przeciągły głos wydawany przez niektóre zwierzęta dzikie, np. jelenia, lwa, niedźwiedzia i przez bydło domowe» W puszczy rozległ się ryk jelenia. 2. «ostry, donośny, przeciągły głos, dźwięk, odgłos… … Słownik języka polskiego
wycie — n I 1. rzecz. od wyć. 2. lm D. wyć «przeciągły, zawodzący głos wydawany przez niektóre zwierzęta» Wycie wilków, kujotów, szakali. 3. lm D. wyć pot. «głośny, przeraźliwy krzyk, płacz, nieartykułowane dźwięki wydawane przez ludzi; ironicznie o… … Słownik języka polskiego
wyć — ndk Xa, wyję, wyjesz, wyj, wył 1. «o niektórych zwierzętach: wydawać głos przeciągły, jednostajny, zawodzący» Wilk wył przeraźliwie. Hieny wyły z głodu. 2. «o ludziach: głośno, przeraźliwie krzyczeć, wrzeszczeć; płakać głośno, żałośnie» Wyć z… … Słownik języka polskiego
zawyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIc, zawyćwyję, zawyćwyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach: wydać przeciągły, długi, jękliwy dźwięk, odezwać się wyciem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy zawyły. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buczeć — ndk VIIb, buczećczę, buczećczysz, buczećbucz, buczećczał, buczećczeli 1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk» Syrena fabryczna buczy. Buczą sygnały statków. Słychać buczącego trzmiela. 2. pot. «głośno płakać; beczeć» Przestań buczeć. Czego buczysz? … Słownik języka polskiego
bzyczeć — ndk VIIb, bzyczećczy, bzyczećczał «wydawać przeciągły bzyk» W ogrodzie bzyczały trzmiele … Słownik języka polskiego
duda — ż IV, CMs. dudzie 1. lm D. dud zwykle w lm «starodawny ludowy instrument muzyczny dęty, składający się z mieszka skórzanego, zawierającego zapas powietrza, i z dwóch piszczałek, z których jedna, tzw. przebierka, służy do wygrywania melodii, druga … Słownik języka polskiego
gajda — ż IV, CMs. gajdzie; lm D. gajd zwykle w lm «ludowy instrument muzyczny dęty, składający się ze skórzanego worka, który jest zbiornikiem powietrza, i z dwóch lub trzech piszczałek, z których jedna służy do wygrywania melodii, druga i niekiedy… … Słownik języka polskiego
