- błogość
- ż V, DCMs. \błogośćści, blm«stan zadowolenia, spokoju, pogody wewnętrznej»
Kogoś ogarnia błogość.
Doznać uczucia błogości.
Czuć błogość w sercu.
Słownik języka polskiego . 2013.
błogość
Look at other dictionaries:
błogość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. błogośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan niezmiennej radości, ukojenia i wewnętrznego spokoju : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć błogość w sercu, na duszy. Z błogością wylegiwać się w hamaku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niewymowny — niewymownyni książk. «nie dający się wyrazić; niewysłowiony, nieopisany; niezmierny, niezwykły» Niewymowna tkliwość, błogość. Niewymowny urok, wdzięk. Niewymowne szczęście, cierpienie. niewymowne w użyciu rzecz., rzad. «kalesony; ineksprymable» … Słownik języka polskiego
niewysłowiony — «nie dający się wyrazić słowami; niewypowiedziany, niewymowny, niezmierny, niezwykły» Niewysłowione piękno. Niewysłowiona dobroć, radość, błogość … Słownik języka polskiego
nieziemski — nieziemskiscy 1. «niepodobny do tego, co jest ziemskie; bardzo dobry, piękny, niebiański» Nieziemska dobroć, rozkosz, błogość. Nieziemska istota. Nieziemska muzyka. 2. pot. «niezwykły, rzadko spotykany» Nieziemska zabawa. Nieziemska sukienka.… … Słownik języka polskiego
słodycz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. blm «słodki smak» Słodycz cukru, miodu. Poczuć słodycz w ustach. przen. a) blm «dobroć, łagodność; delikatność, czułość» Słodycz charakteru. Obejście, spojrzenie pełne słodyczy. Patrzeć na kogoś, postępować z kimś… … Słownik języka polskiego
ukojenie — n I 1. rzecz. od ukoić. 2. książk. «stan spokoju po ustąpieniu bólu, cierpienia, żalu itp.; ulga w cierpieniu, błogość» Szukać w czymś ukojenia. Znaleźć w czymś ukojenie. Coś daje, przynosi ukojenie. Ukojenie spływa na kogoś … Słownik języka polskiego
