przypuścić
Look at other dictionaries:
przypuścić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przypuszczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypuszczać — ndk I, przypuszczaćam, przypuszczaćasz, przypuszczaćają, przypuszczaćaj, przypuszczaćał, przypuszczaćany przypuścić dk VIa, przypuszczaćpuszczę, przypuszczaćpuścisz, przypuszczaćpuść, przypuszczaćcił, przypuszczaćpuszczony 1. «pozwalać komuś,… … Słownik języka polskiego
atak — m III, D. u, N. atakkiem; lm M. i 1. «gwałtowne uderzenie na nieprzyjaciela; natarcie» Atak bombowy, lotniczy. Atak frontalny. Atak czołgów. Atak na bagnety. Przejść, przystąpić, ruszyć do ataku. Przypuścić atak na coś, do czegoś … Słownik języka polskiego
szturm — m IV, D. u, Ms. szturmmie; lm M. y «skoncentrowane bezpośrednie uderzenie wojska w celu zdobycia silnie bronionego rejonu, obiektu, punktu oporu itp.; atak, natarcie; dawniej także: przejście w ataku do walki wręcz» Gwałtowny, nagły szturm.… … Słownik języka polskiego
domniemać się — dk I, domniemać sięam się, domniemać sięasz się, domniemać sięają się, domniemać sięaj się, domniemać sięał się domniemywać się ndk I, domniemać sięam się, domniemać sięasz się, domniemać sięają się, domniemać sięaj się, domniemać sięał się,… … Słownik języka polskiego
komitywa — ż IV, CMs. komitywawie, blm «bliskie, przyjacielskie stosunki; zażyłość, poufałość» Być, żyć z kimś w bliskiej, w najlepszej komitywie. Wejść w komitywę z kimś. Dopuścić, przypuścić kogoś do komitywy. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… … Słownik języka polskiego
natrzeć — dk XI, natrzećtrę, natrzećtrzesz, natrzećtrzyj, natrzećtarł, natrzećtarty, natrzećtarłszy nacierać ndk I, natrzećam, natrzećasz, natrzećają, natrzećaj, natrzećał, natrzećany 1. «trąc pomasować; trąc posmarować, pomazać kogoś, coś czymś» Natrzeć… … Słownik języka polskiego
przypuszczalny — przypuszczalnyni «dający się przypuścić, oparty na przypuszczeniu, hipotetyczny; taki, który się przewiduje, spodziewany, prawdopodobny» Przypuszczalny dochód, rezultat, wynik. Przypuszczalne przyczyny. Przypuszczalny koszt. Przypuszczalni… … Słownik języka polskiego
przypuszczenie — n I 1. rzecz. od przypuścić. 2. lm D. przypuszczenieeń «domysł, hipoteza» Błędne, słuszne przypuszczenia. Opierać swoje przypuszczenia na czymś. Snuć przypuszczenia. Gubić się w przypuszczeniach … Słownik języka polskiego
