- przypuszczenie
- n I1. rzecz. od przypuścić.2. lm D. \przypuszczenieeń«domysł, hipoteza»
Błędne, słuszne przypuszczenia.
Opierać swoje przypuszczenia na czymś.
Snuć przypuszczenia.
Gubić się w przypuszczeniach.
Słownik języka polskiego . 2013.
przypuszczenie
Look at other dictionaries:
przypuszczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przypuścić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przypuszczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przypuszczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} domysł, hipoteza :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
absurdalny — «pozbawiony sensu; niedorzeczny, nonsensowny» Absurdalny pomysł. Absurdalne przypuszczenie … Słownik języka polskiego
domniemanie — n I 1. książk. «przypuszczenie, domysł» Czyjeś domniemanie się potwierdziło. 2. praw. «uznanie istnienia nie stwierdzonego faktu na podstawie innych faktów, których istnienie jest stwierdzone; presumpcja» Zasada domniemania niewinności… … Słownik języka polskiego
domysł — m IV, D. u, Ms. domysłyśle; lm M. y «domyślenie się, przypuszczenie, domniemanie» Trafne, bliskie prawdy domysły. Fałszywe, mylne, śmieszne domysły. Potwierdzić czyjeś domysły. Snuć różne domysły na jakiś temat. Coś pozostaje w sferze domysłów. ◊ … Słownik języka polskiego
hipoteza — ż IV, CMs. hipotezazie; lm D. hipotezaez «zdanie nie w pełni uzasadnione, rozważane jako racja dla pewnych uznanych już zdań; założenie oparte na prawdopodobieństwie, wymagające sprawdzenia, mające na celu odkrycie nieznanych zjawisk lub praw;… … Słownik języka polskiego
koniektura — ż IV, CMs. koniekturaurze; lm D. koniekturaur 1. «odtworzenie i wypełnienie luk w uszkodzonym lub niepełnym tekście na podstawie analizy zachowanych jego fragmentów» 2. książk. «domysł, przypuszczenie; wniosek oparty na przypuszczeniu» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nasunąć — dk Vb, nasunąćnę, nasunąćniesz, nasunąćsuń, nasunąćnął, nasunąćnęła, nasunąćnęli, nasunąćnięty, nasunąćnąwszy nasuwać ndk I, nasunąćam, nasunąćasz, nasunąćają, nasunąćaj, nasunąćał, nasunąćany 1. «naciągnąć, nacisnąć coś dla przykrycia czegoś,… … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… … Słownik języka polskiego
oczekiwanie — n I 1. rzecz. od oczekiwać. 2. D. oczekiwanieań zwykle w lm «przypuszczenie, nadzieja, pragnienie» Nasze oczekiwania sprawdziły się całkowicie. Zawieść się w swoich oczekiwaniach. Spełnić czyjeś oczekiwania. Wbrew wszelkim oczekiwaniom do zgody… … Słownik języka polskiego
