pukanie
Look at other dictionaries:
pukanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pukać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} odgłos powstający wówczas, gdy ktoś puka do czegoś lub w coś :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, odpukiwaćkuję, odpukiwaćkuje, odpukiwaćany {{/stl 8}}– odpukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, odpukiwaćam, odpukiwaća, odpukiwaćają, odpukiwaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać — do czyichś drzwi, do (drzwi) jakiegoś urzędu «nieśmiało prosić kogoś o coś, zabiegać o coś u kogoś lub próbować coś załatwić w jakimś urzędzie»: ZDM w latach 1997–1999 występował do zarządu miasta o przyznanie pieniędzy na rozpoczęcie programu… … Słownik frazeologiczny
ocknąć — dk Va, ocknąćnę, ocknąćniesz, ocknąćnij, ocknąćnął, ocknąćnęła, ocknąćnęli, ocknąćnięty, ocknąćnąwszy rzad. ocykać ndk I, ocknąćam, ocknąćasz, ocknąćają, ocknąćaj, ocknąćał, ocknąćany «przerwać komuś sen, drzemkę, ocucić kogoś ze snu; wyrwać… … Słownik języka polskiego
odpowiadać — ndk I, odpowiadaćam, odpowiadaćasz, odpowiadaćają, odpowiadaćaj, odpowiadaćał odpowiedzieć dk, odpowiadaćwiem, odpowiadaćwiesz, odpowiadaćwiedzą, odpowiadaćwiedz, odpowiadaćwiedział, odpowiadaćwiedzieli 1. «dawać odpowiedzi, udzielać informacji… … Słownik języka polskiego
odpukać — dk I, odpukaćam, odpukaćasz, odpukaćają, odpukaćaj, odpukaćał, odpukaćany odpukiwać ndk VIIIb, odpukaćkuję, odpukaćkujesz, odpukaćkuj, odpukaćiwał, odpukaćiwany 1. «odpowiedzieć w umowny sposób pukaniem na pukanie w celu porozumienia się… … Słownik języka polskiego
ostrożny — ostrożnyni, ostrożnyniejszy 1. «działający z rozwagą; baczny, uważny, przezorny» W rozmowach z nieznajomymi była bardzo ostrożna. Ostrożne dziecko. Ostrożny zawodnik, trener. 2. «będący wyrazem czyjejś rozwagi, powzięty, zrobiony z rozwagą,… … Słownik języka polskiego
prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… … Słownik języka polskiego
słychać — ndk, rzad. słychany tylko w bezokoliczniku, w nieosobowych formach złożonych (będzie, było słychać) i w imiesłowie biernym 1. «coś jest słyszane, coś się daje słyszeć, coś się rozlega» Słychać urywki rozmów, czyjeś wołanie, czyjeś kroki, pukanie… … Słownik języka polskiego
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego
