rozbierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozbieraćam, rozbieraća, rozbieraćają, rozbieraćany {{/stl 8}}– rozebrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, rozbiorę, rozbierze, rozbierz, rozbieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbierać się – rozebrać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zdejmować z siebie części ubrania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Proszę rozebrać się w szatni. Rozebrał się do koszuli, do naga. Rozebrał się i wskoczył do wody. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbierać — Być rozebranym do rosołu zob. rosół … Słownik frazeologiczny
rozbierać się — Rozebrać się do rosołu zob. rosół … Słownik frazeologiczny
obnażać — ndk I, obnażaćam, obnażaćasz, obnażaćają, obnażaćaj, obnażaćał, obnażaćany obnażyć dk VIb, obnażaćżę, obnażaćżysz, obnażaćnaż, obnażaćżył, obnażaćżony 1. «rozbierać do naga; czynić nagim» Obnażyć ciało, tors. 2. «pozbawiać coś osłony, odsłaniać,… … Słownik języka polskiego
rozebrać — dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebraćbrał, rozebraćbrany rozbierać ndk I, rozebraćam, rozebraćasz, rozebraćają, rozebraćaj, rozebraćał, rozebraćany 1. «zdjąć z kogoś odzież» Rozebrać kogoś z płaszcza. Rozebrać dziecko do kąpieli, do… … Słownik języka polskiego
demontować — ndk IV, demontowaćtuję, demontowaćtujesz, demontowaćtuj, demontowaćował, demontowaćowany «przeprowadzać demontaż, rozkładać na zespoły lub części; rozbierać, rozmontowywać» Demontować stare maszyny fabryczne. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
gruzowisko — n II, N. gruzowiskokiem; lm D. gruzowiskoisk «ruiny jakichś budowli, odłamki cegieł, muru itp. tworzące usypisko; rumowisko, gruzy» Gruzowiska zburzonego miasta. Rozbierać, uprzątać gruzowiska … Słownik języka polskiego
