Rozgniewał go swym uporem.
Rozgniewany ojciec.
Rozgniewał się na nieposłuszne dzieci.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozgniewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, rozgniewaćam, rozgniewaća, rozgniewaćają, rozgniewaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wywołać u kogoś gniew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niesprawiedliwa ocena rozgniewała go. Rozgniewany nauczyciel. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… … Słownik języka polskiego
rozeźlić — dk VIa, rozeźlićźlę, rozeźlićźlisz, rozeźlićźlij, rozeźlićźlił, rozeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć» Zachowanie syna rozeźliło go. rozeźlić się pot. «wpaść w gniew, w złość; rozgniewać się, rozzłościć się» Rozeźlił się na dzieci … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
rozzłościć — dk VIa, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćcisz, rozzłościćzłość, rozzłościćcił, rozzłościćzłoszczony «doprowadzić kogoś do złości; rozgniewać» Rozzłościć kogoś swoim zachowaniem. Długie oczekiwanie rozzłościło go. Upór dziecka rozzłościł go jeszcze… … Słownik języka polskiego
zagniewać — dk I, zagniewaćam, zagniewaćasz, zagniewaćają, zagniewaćaj, zagniewaćał, zagniewaćany przestarz. «wzbudzić w kimś gniew; rozgniewać» zagniewać się «wpaść w gniew, rozgniewać się, rozzłościć się» … Słownik języka polskiego
