- rozgniewany
- \rozgniewanyniimiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozgniewać (p.)rozgniewany w użyciu przym. «wyrażający gniew»
Rozgniewany głos.
Rozgniewana mina.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozgniewany
Look at other dictionaries:
rozgniewany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} świadczący o czyimś gniewie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozgniewana mina, twarz. Rozgniewane oczy, spojrzenie. Mówił rozgniewanym głosem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gniewny — gniewnyni, gniewnyniejszy 1. «gniewający się, rozgniewany; obrażony na kogoś, czujący do kogoś urazę, nadąsany» Gniewny tłum. przen. «groźny, straszny» Gniewne grzmoty. Gniewne morze. 2. «wyrażający gniew, wywołany gniewem» Gniewne spojrzenie.… … Słownik języka polskiego
naindyczony — naindyczonyczeni pot. «taki, który się naindyczył, mający gniewny wyraz twarzy; rozgniewany, niezadowolony, nadąsany, naburmuszony» … Słownik języka polskiego
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… … Słownik języka polskiego
wściekły — wściekłykli 1. «o zwierzęciu: chory na wściekliznę» Wściekły pies, lis. 2. «bardzo zły, rozgniewany, podniecony na skutek uczucia gniewu, wzburzony; wyrażający czyjś gniew, wzburzenie, złość» Wściekły na kolegę. Wściekłe krzyki, spojrzenia. 3.… … Słownik języka polskiego
zawarczeć — dk VIIb, zawarczećczę, zawarczećczysz, zawarczećwarcz, zawarczećczał, zawarczećczeli 1. «zwykle o psie: wydać pomruk; warknąć» Pies zawarczał cicho. przen. «odezwać się gniewnie, opryskliwie, wybuchnąć gniewem» Wynoś się zawarczał rozgniewany. 2 … Słownik języka polskiego
zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… … Słownik języka polskiego
chory — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, chorzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który cierpi na jakąś chorobę, u którego widać objawy choroby; cierpiący, słaby, chorujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciężko chore dziecko … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cięci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący wypowiadać się w sposób celny, dowcipny, ośmieszający kogoś lub coś; o wypowiedzi, twórczości itp.: dowcipny, ostry, zjadliwy : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
