rozświetlić

rozświetlić
dk VIa, \rozświetlićlę, \rozświetlićlisz, \rozświetlićświetl, \rozświetlićlił, \rozświetlićlony - rozświetlać ndk I, \rozświetlićam, \rozświetlićasz, \rozświetlićają, \rozświetlićaj, \rozświetlićał, \rozświetlićany
1. «uczynić coś jasnym, widnym; oświetlić, rozjaśnić»

Księżyc rozświetlił mroki nocy.

Błyskawice raz po raz rozświetlały niebo.

przen.

Uśmiech rozświetlił mu twarz.

2. «uczynić coś zrozumiałym, jaśniejszym; wyjaśnić, objaśnić coś»

Rozświetlić zawiłą kwestię.

Rozświetlić pomrokę dziejów.

rozświetlić się - rozświetlać się «stać się jasnym, widnym, oświetlonym»

Niebo rozświetliło się łuną pożaru.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • rozświetlać się – rozświetlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się oświetlonym, widnym, jasnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokój rozświetlał się od blasku świec. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozjarzyć — dk VIb, rozjarzyćrzę, rozjarzyćrzysz, rozjarzyćjarz, rozjarzyćrzył, rozjarzyćrzony rozjarzać ndk I, rozjarzyćam, rozjarzyćasz, rozjarzyćają, rozjarzyćaj, rozjarzyćał, rozjarzyćany, rzad. «sprawić, że coś się jarzy, jasno pali; rozżarzyć,… …   Słownik języka polskiego

  • rozświetlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozświetlaćam, rozświetlaća, rozświetlaćają, rozświetlaćany {{/stl 8}}– rozświetlić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozświetlaćlę, rozświetlaćli, rozświetlaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koszt — 1. Bawić się, zabawić się cudzym, czyimś kosztem «natrząsać się z kogoś, czynić, uczynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów»: (...) postaci bez wrażliwości, zabawiające się cudzym kosztem (...). P. Kuncewicz, Agonia. 2. Niewielkim, tanim kosztem a) …   Słownik frazeologiczny

  • rozbielić — dk VIa, rozbielićlę, rozbielićlisz, rozbielićbiel, rozbielićlił, rozbielićlony rozbielać ndk I, rozbielićam, rozbielićasz, rozbielićają, rozbielićaj, rozbielićał, rozbielićany 1. «nadać jaśniejszy odcień przez dodanie białej farby» Subtelna gama… …   Słownik języka polskiego

  • rozgorzeć — dk III, rozgorzećeję, rozgorzećejesz, rozgorzećej, rozgorzećrzał, rozgorzećeli, rozgorzećrzały, rozgorzećrzali 1. «rozpalić się, zapłonąć; rozświetlić się, zajaśnieć» Ognisko rozgorzało na polanie. Niebo rozgorzało łunami pożarów. ◊ Rozgorzeć… …   Słownik języka polskiego

  • rozpromienić — dk VIa, rozpromienićnię, rozpromienićnisz, rozpromienićmień, rozpromienićnił, rozpromienićniony rozpromieniać ndk I, rozpromienićam, rozpromienićasz, rozpromienićają, rozpromienićaj, rozpromienićał, rozpromienićany, książk. «uczynić promiennym,… …   Słownik języka polskiego

  • rozświecić — dk VIa, rozświecićcę, rozświecićcisz, rozświecićświeć, rozświecićcił, rozświecićcony rozświecać ndk I, rozświecićam, rozświecićasz, rozświecićają, rozświecićaj, rozświecićał, rozświecićany, książk. «uczynić coś świecącym, jasnym; rozświetlić,… …   Słownik języka polskiego

  • zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”