równoważnik

równoważnik
m III, D. -a, N. \równoważnikkiem; lm M. -i
1. «rzecz równoważna, ekwiwalent»
jęz. Równoważnik zdania «wyraz lub grupa wyrazów formalnie nie tworzące zdania, pełniące jednak tę samą funkcję, co zdanie»
2. «wielkość stała wchodząca jako współczynnik proporcjonalności do wzorów wyrażających pewne prawa»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • równoważnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co odpowiada pod względem wartości, znaczenia lub funkcji czemuś innemu; ekwiwalent {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • jeśli — 1. «spójnik rozpoczynający zdanie (lub jego równoważnik) wyrażające warunek, przyczynę, rację, uzasadnienie czegoś, okoliczności poprzedzające coś lub mogące coś poprzedzać; jeżeli» Jeśli tylko będę mógł, natychmiast przyjadę. Jeśli będzie jutro… …   Słownik języka polskiego

  • nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

  • ekwiwalent — m IV, D. u, Ms. ekwiwalentncie; lm M. y 1. «rzecz równa innej wartością; odpowiednik, równoważnik» Ekwiwalent pieniężny. Uzyskać, znaleźć ekwiwalent czegoś. Otrzymać ekwiwalent w naturze, w gotówce. 2. ekon. «towar w którym jest wyrażona wartość… …   Słownik języka polskiego

  • gdyż — «spójnik używany zwykle w języku pisanym, wprowadzający zdanie podrzędne (lub jego równoważnik), występujące po zdaniu nadrzędnym, wyrażające przyczynę, rację tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; ponieważ, albowiem, bowiem, bo» Nie może czytać …   Słownik języka polskiego

  • odpowiednik — m III, D. a, N. odpowiednikkiem; lm M. i «pojęcie, zjawisko, przedmiot odpowiadający innemu podobnymi cechami, elementami; równoważnik» Odpowiedniki leksykalne. Zapożyczone odpowiedniki wyrazów rodzimych. Odpowiednikiem kręgosłupa jest u… …   Słownik języka polskiego

  • oznajmienie — n I 1. rzecz. od oznajmić. 2. lm D. oznajmienieeń jęz. «wypowiedzenie nie zawierające formy osobowej czasownika; równoważnik zdania, np. ojciec chory; parno» …   Słownik języka polskiego

  • pytanie — n I 1. rzecz. od pytać. 2. lm D. pytanieań «zdanie (lub równoważnik zdania) mające intonację pytajną, wypowiedziane w zamiarze dowiedzenia się czegoś, uzyskania zezwolenia na coś itp.» Niedyskretne, nieśmiałe, obcesowe, podchwytliwe pytanie.… …   Słownik języka polskiego

  • rep — I m IV, D. a, Ms. reppie; lm M. y fiz. «dawka jakiegokolwiek promieniowania jonizującego, wywołująca w jednym cm3 wody absorpcję 93 ergów energii; fizyczny równoważnik 1 rentgena» ‹skrót. ang.› II m IV, DB. a, Ms. reppie; lm M. y, DB. ów pot.… …   Słownik języka polskiego

  • zdanie — n I 1. rzecz. od zdać. 2. lm D. zdań «wypowiedzenie, myśl wyrażona słowami» Długie, treściwe zdanie. Napisać na kartce kilka zdań. Objaśnić coś w kilku zdaniach. Urwać w pół zdania. Wtrącić, zacytować, przytoczyć zdanie. ◊ pot …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”