rumieniec

rumieniec
m II, D. \rumienieceńca; lm M. \rumienieceńce
1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.»

Zdrowe, mocne rumieńce.

Chorobliwe, niezdrowe rumieńce.

Rumieniec gniewu, wstydu.

Oblać się rumieńcem.

Na twarz wystąpiły rumieńce.

◊ Nabrać, nabierać rumieńców a) «odzyskiwać dobrą cerę, zacząć dobrze wyglądać» b) «ożywiać się; nabierać życia, wyrazistości»

Dyskusja nabrała rumieńców.

2. «zaróżowienie owocu (np. jabłka, gruszki) z jednej strony»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się …   Słownik frazeologiczny

  • румяный — румян, а, о, укр. рум᾽яний, блр. румены, др. русск. румянъ, ст. слав. роумѣнъ πυρρός (Супр.), болг. румен красный , сербохорв. ру̀мен, румѐна – то же, словен. rumèn, rumenа желтый, красный , чеш. ruměny румяный , слвц. rnmeň м. румянец ,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… …   Słownik języka polskiego

  • dziewiczy — 1. «właściwy dziewicy; panieński» Dziewiczy wstyd, rumieniec. ∆ Dziewiczy wieczór «zebranie towarzyskie urządzane przez narzeczoną dla znajomych dziewcząt w wigilię ślubu» ∆ biol. zool. Błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście… …   Słownik języka polskiego

  • gruźliczy — przym. od gruźlica Ogniska, zmiany gruźlicze. Kaszel, rumieniec gruźliczy …   Słownik języka polskiego

  • karminowy — «mający barwę karminu, jaskrawoczerwony» Karminowy rumieniec. Karminowe usta …   Słownik języka polskiego

  • leciusi — forma zdr. o odcieniu intensywnym od lekki (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: Leciusia walizeczka. b) w zn. 2: Leciusie chmurki. c) w zn. 3: Leciusi rumieniec …   Słownik języka polskiego

  • nikły — nikłykli, nikłyklejszy 1. «słabo postrzegalny, słabo widoczny, słyszalny, odczuwalny; niewyraźny, niepokaźny, niewielki, wątły» Nikły dźwięk, odgłos. Nikły deseń, wzór, zarys czegoś. Nikłe światło latarki. Nikły rumieniec, uśmiech. Nikły zapach.… …   Słownik języka polskiego

  • oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”