rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się … Słownik frazeologiczny
румяный — румян, а, о, укр. рум᾽яний, блр. румены, др. русск. румянъ, ст. слав. роумѣнъ πυρρός (Супр.), болг. румен красный , сербохорв. ру̀мен, румѐна – то же, словен. rumèn, rumenа желтый, красный , чеш. ruměny румяный , слвц. rnmeň м. румянец ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… … Słownik języka polskiego
dziewiczy — 1. «właściwy dziewicy; panieński» Dziewiczy wstyd, rumieniec. ∆ Dziewiczy wieczór «zebranie towarzyskie urządzane przez narzeczoną dla znajomych dziewcząt w wigilię ślubu» ∆ biol. zool. Błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście… … Słownik języka polskiego
gruźliczy — przym. od gruźlica Ogniska, zmiany gruźlicze. Kaszel, rumieniec gruźliczy … Słownik języka polskiego
karminowy — «mający barwę karminu, jaskrawoczerwony» Karminowy rumieniec. Karminowe usta … Słownik języka polskiego
leciusi — forma zdr. o odcieniu intensywnym od lekki (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: Leciusia walizeczka. b) w zn. 2: Leciusie chmurki. c) w zn. 3: Leciusi rumieniec … Słownik języka polskiego
nikły — nikłykli, nikłyklejszy 1. «słabo postrzegalny, słabo widoczny, słyszalny, odczuwalny; niewyraźny, niepokaźny, niewielki, wątły» Nikły dźwięk, odgłos. Nikły deseń, wzór, zarys czegoś. Nikłe światło latarki. Nikły rumieniec, uśmiech. Nikły zapach.… … Słownik języka polskiego
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego
