rumienić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rumienićnię, rumienićni, rumienićeń, rumienićniony {{/stl 8}}– zarumienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zrumienić {{/stl 13}}{{stl 8}}VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} przypiekać, przysmażać na złocistobrązowo; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rumienić się — I – zarumienić się, zrumienić się {{/stl 13}}{{stl 7}} pod wpływem pieczenia lub smażenia, zmieniać barwę na złocistobrązową; przyrumieniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pieczeń rumieni się. Gdy mięso się zarumieni, trzeba odstawić patelnię. Zasmażka … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rumienić się — po uszy zob. ucho 8 … Słownik frazeologiczny
czerwienić — ndk VIa, czerwienićnię, czerwienićnisz, czerwienićwień, czerwienićnił, czerwienićniony «nadawać czemuś barwę czerwoną, malować na czerwono, czynić czerwonym; rumienić» Zachód czerwieni chmury. czerwienić się 1. «stawać się czerwonym, nabierać… … Słownik języka polskiego
krwawić — ndk VIa, krwawićwię, krwawićwisz, krwaw, krwawićwił 1. «o ciele człowieka lub zwierzęcia, o ranach na ciele wydzielać krew; broczyć» Rana krwawiła już słabo. Krwawił i wił się z bólu. 2. «ranić do krwi» Skały krwawiły mu palce. ◊ Krwawić komuś… … Słownik języka polskiego
płonić — ndk VIa, płonićnię, płonićnisz, płoń, płonićnił książk. «wywoływać rumieniec; rumienić, czerwienić» Gniew, wzruszenie płoni jej lica. płonić się książk. «okrywać się rumieńcem; rumienić się, czerwienić się» Płonić się ze wstydu. Twarz się komuś… … Słownik języka polskiego
zarumienić (się) — I {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rumienić (się) I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zarumienić (się) II {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rumienić (się) II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
czerwienieć — ndk III, czerwieniećeję, czerwieniećejesz, czerwieniećej, czerwieniećniał, czerwieniećnieli 1. «stawać się czerwonym, nabierać czerwonego koloru; czerwienić się» Liście czerwienieją jesienią. 2. «stawać się czerwonym z powodu napływu krwi do… … Słownik języka polskiego
gorzeć — ndk III, gorzećeję, gorzećejesz, gorzećeje, gorzećej, gorzećrzał, gorzećrzeli «palić się, płonąć; paląc się świecić» Stodoła gorzała. przen. a) «być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie» Gorzeć miłością, żądzą. Gorzeć ze wstydu. b)… … Słownik języka polskiego
