- rządzić
- ndk VIa, \rządzićdzę, \rządzićdzisz, rządź, \rządzićdził, \rządzićdzony1. «sprawować rządy, mieć władzę, panować nad kimś, nad czymś, władać, kierować kimś albo czymś; zarządzać, rozporządzać czymś»
Rządzić mądrze, sprawnie, sprawiedliwie, samodzielnie.
Rządzić despotycznie, samowolnie, wszechwładnie.
Rządzić gminą, miastem, państwem.
Rządzić domem, gospodarstwem.
Klasa, warstwa rządząca.
Mimo tak wielkie płci naszej zalety, my rządzim światem, a nami kobiety. (Krasicki)
przen.Prawa rządzące światem.
Przypadek, ślepy traf rządzi czymś.
2. jęz. «powodować występowanie wyrazu zależnego w określonej formie fleksyjnej»Czasownik zaprzeczony w języku polskim rządzi dopełniaczem.
rządzić się1. «postępować według swej woli, swego upodobania; rozporządzać się»Rządzić się u kogoś jak we własnym domu.
◊ Rządzić się jak szara gęś «postępować samowolnie, nie licząc się z nikim; panoszyć się»2. «sprawować rządy, władzę, rządzić u siebie»Rządzili się rozumnie, zgodnie z prawem.
Kraj rządzący się sprawiedliwie, mądrze.
3. «prowadzić swoje interesy, zarządzać swoim majątkiem, gospodarstwem; gospodarować u siebie»Rządzić się oszczędnie, gospodarnie.
Dobrze, źle się rządzić.
Nie umieć się rządzić.
4. «kierować się czymś w swoim postępowaniu»Rządzić się sercem, uczuciem, rozsądkiem, rozumem.
Słownik języka polskiego . 2013.