rzec

dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy

książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić»

Rzec coś głośno, gniewnie, oschle.

Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha.

Wyszedł, nie rzekłszy słowa.

∆ Prawdę rzekłszy «zwrot wtrącony, którym mówiący podkreśla nieoficjalność swej wypowiedzi, nadaje jej poufny charakter; mówiąc szczerze»

∆ Jak (jako) się rzekło, jak rzekłem itp. «zwrot wtrącony, potwierdzający poprzednią wypowiedź, powołujący się na nią»

∆ By (żeby) nie rzec «zwrot poprzedzający określenie wzmacniające poprzednią wypowiedź»

∆ Rzec można, rzekłbym, rzekłby kto «zwrot wtrącony dla podkreślenia, że to, co się wypowiada, ma charakter subiektywny»

□ Słowo się rzekło, kobyłka u płota «jeżeli się coś przyrzekło, należy to wykonać»